İŞTAHSIZ ÇOCUKLAR
İŞTAHSIZLIĞA DAVETİYE ÇİKARTMAK
Annenin kendi çocuğunun iştahlı olması ister. Bu durumla övünür. İştahlı bebeklerin annelerini kıskanır. Annelerin bebekleri iştahlı değillerse anneler bu çalıştırıyorlar suçlar ve sorumlu tutarlar. Hatta bazen çocuğun öğrenmemesinin başarısızlığının kendi becerisizlikleri olarak görülmesi. Bu olabilir bazen eşleri ya da kayınvalideleri tarafından da desteklenebilir. Anne de bu değerlendirmelerin karşısında çocukların daha fazla yemesi konusunda baskı yapmaya başlar. Çocuk bu baskı sonucu yememek konusunda daha güçlü bir direnişe geçer. Bu anne-çocuk süresi, bir süre sonra düzenli bir davranışa dönüşür. Artık çocuk annesini veya yemek tabağını gördüğünde ters noktalarda doğru kaçmaya başlıyor. Hatta karnı açken bile bu kaçma davranışını sergiler.
Anneler iştahlı çocuk gördüklerinde ise bu duruma inanamazlar. beklentilerin iştahının diğer annenin verdiği yemeklerden kaynaklandığını düşünürler. Verdikleri yemekleri değiştirirler. Bu değiştirme çocuğunun patlamasını etkilemez. Annenin kapasitesinin yetersizliğine hep bir besin maddesi devam ediyor. İşsizliğin sebebinin kendi tutumu olduğunu göremez ya da kabul etmek istemez.
Özellikle çocuklarıyla ilgili diğer çocuklarla kıyaslamamaya devam edin. Birisi size de yemeniz konusunda ısrar ederse siz de buna karşı çıkabilirsiniz. Öncelikle ısrarlı bir şekilde durdurulması gerekiyor. Pek çok anne bebeğin fazla yemek yemesinin, hızlı büyümeleri için gerekli olduğunu düşünür. Anneler tombik çocukların daha sevimli olduğunu düşünür. Pek çok çocuk doktoru tombul bebeğin sağlıklı olmamasına rağmen, anneler yerinden kalkmakta zorlanan aşırı tombul bir bebek olsun ve bu bebek onun sonuna kadar bitirmek ister.
Anneler yemek konusunda çocuklarıyla çatışmaya girmeye çalışmalıdırlar. Anneler çocuğu zorlayarak iştahını açamayacağını bilmelidirler.
Öncelikle büyümede tıkanıklık sorununun olmaması için uygun bir uyku düzeninin olması gerekmektedir. Dinlenmiş ve uykusunu almış çocuklar iştah konusunda zorlanmazlar. ödemelerin yemek saatleri düzenli olmalıdır. Yemeğin yiyebileceğinden fazla miktarlarda. Çocuk doymazsa bir miktar daha yapılabilir. Fazla doldurulmuş bir tabak çocukları bitiremeyecekleri konusunda korkutur. Çocukların yemeklerini bitirdiklerinde ailelerinin onları sevmeyeceklerini anlarlar. Bu şekilde tabağına az konursa çocuk bunu rahatlıkla bitirecek ve ailesinin gözüne girecektir. Ailenin yemeğini bitirmiş olmasını sevindiğini açıkça gösteriyorse çocuk bir tabak daha bile istiyordu. Yemeğin bittiğini alkışlayarak belli bir ufaklık bir bebek için ondan ne istediğini anlamasını sağlayabilir.
Çocuk miktarını tutabildiği andan itibaren ona yemek yedirilmemelidir. Onun yemesi için teşvik edilmelidir. Sabırlı olunmalıdır. Üzerine ve yere aktarmaya aşırı tepki gösterilmemelidir. İşin başında döküler ama kısa bir sürede kendi kendine yemek konusunda usta olur. Yemek tabaklarını hemen düzeni sofrayı toplamak isteyen annelere bebekleri sanki “hadi gel oynayalım” demektedir. Sofrada onunla sohbet edebilirsiniz. Örneğin yiyeceğinize neler kazandırdığını anlatabilirsiniz. Yiyeceklerin nasıl yetiştiğini veya içlerinde bulunan besin değerlerini ve insanı nasıl büyüttüklerini anlatabilirsiniz. Şirketin kendi tabağı, bardağı olması ve bunların üzerinde onun yazılı olması ona yemek yemeği keyifli hale getirilebilir. Onun nasıl güzel yemek konusundan bahsedilebilir. Bu onu gururlandırıp kendine güvenmesini sağlarken daha iştahlı olmasını sağlayabilir. Sizin hangi yemeği sevdiğinizi ona anlatmanız onu temsil eder.
Yemek yerken hafif müzik çalmak keyifli olabilir. Öğün aralarında ufak bisküviler, şeker, çikolata yapılabilir. Ancak miktarlarını ayarlamalı, bu gibi yiyeceklerin abartılması gerekir. Pek çok çocuk annesinin yaptığı köfteyi değil hazır hamburgeri tercih edebilir. Bu konuda olumsuz tepki gösterilmemelidir. Çünkü bu tip ürünler dondukları için gerçekten çok lezzetlidirler. Gereksiz alınganlıklar çocuğunu korkutup ayırabilir. Yemek programları mutlu ve keyifli bir hale getirmelisiniz. Sürdürülebilirla keyifli saatler ömrünüz, kullandığınız gün ve mutlu saatler yemek saatleridir. Bu saatler “yemeği bitir de sofradan kalkalım” büyüsü haline dönüşmemelidir. Yemek konusunda çocuğuu hiçbir şeyle korkutmayın ona yapamayacağız sözler vermeyin. Örneğin “yemediğini hafta sonu seni tiyatroya götürmem” gibi bir konuşma hiç işe yaramaz. Hatta çocukla sizin aranızı sağlar. Çocukların hafta sonunu sürdürebilmek veya beklemekte zorlanırlar. Sizi ona yalan söyleyip kandırdığınızı sanabilirler. Daha sonra ona hiçbir şeye inanmazlar ve size olan güvenlerini alacaklar dediniz.
Çocukların koşup oynamalarını sağlamazsanız, beslenmelerini sindirmezler. Sağlıklı kasları olan çocuklar daha sağlıklı olurlar. Pek çok aile çocuğun koşu oyununa izin vermez. Düşüp bir yerden yaralayacağından korkar. Bu tür korkular çocuğun ya sinirli, agresif olmasına sebep olur ya da korkan ve bunun sonucunda da sormadan kendi başına hiçbir iş yapamayan çekingen, pasif, girişimci ruhu törpülenmiş bir çocuk olmasına sebep olabilir.
Hareket eden, oynayan bir öğrenme kasları gelişir ve sağlıklı büyür. Arkasında tabakla annesinin kovaladığı veya düşecek diye sürekli otur, kalk, elleme, tutma denir çocukların ilişkilerinde, özgürlükleri ile ayrılmış çocuklardan oluşur. Onlar ya ailelerini mutlu etmek için koşup oynamazlar ama bu defa da yaptılar başaramadıklarını için ayrılmak zorunda kaldılar. Bu farklılıktan çocuklar zarar görürler. Kimi memnun edeceklerini şaşırtırlar. Onlar için hayat giderek zorlaşır. Çocukların rahatça sevdiği, okşandığı ve özellikle bu işlerden keyif alacağı yaşlar vardır. Bu yaşlar çabuk geçerça geçer. Bir süre sonra artık ailelerin ilgisi için onların peşlerinden koşmaya başlarlar.
Bebek kaybı olduğunda annesinin elini tutmadan çalışır. Devam etmeye başladığında hızlı hızlı gider. El tutmaktan devam etmek ister. Gençlik dönemi geldiğinde kendini sevmez, ayrı gezmek ister. Siz onu bir götürmeye çalışırken gitmek istemez. Bu sevimli ve keyifli yaşların kıymetini bilmemiz gerekir. ürünleri için yemek için masaya oturtup bekleyen, “yemek iyi geç geldi” diye bağıran bir çocuk olarak yetiştirmekyin. Yemek konusunda o da size sofrayı kurarken ve hafifletirken yardım etsin. Sorumluluk alsın. Sofrada onun da tuzu olsun. Kendi tuzuyla övünsün. Sofranın değeri bilsin. Örneğin babalar sofrada ve evde özellikle erkek çocuklara iyi örnek olmalıdırlar. Çocuklar sofrasının birlikte bir emekle hazırlandığı bilenmelidirler. Sofradaki beslenmenin hazırlanışını bilmeli ve görmelidirler. Hatta yağ, peynir, yoğurt gibi besinlerin Nereden, nasıl sofraya gelene kadar ne gibi evrelerden geçtiklerini bilmelidirler. Sofrada aile bireyleri sohbetler göstergeleri. Sofrada kimse toplanmamalı “bitir de yıkamayacağım” dememelidir. Yemek saatinin tüm süreçlerinin bir arada olduğu zevkli saatlerden oluştuğu anlatılmalıdır.