3 dönem üst üste büyükşehir belediye başkanlığı yapan, 15 yıl boyunca bir dediği 2 edilmeyen şehrin en kudretli adamının 10.000 kişilik spor salonunun ortasına kurulu yüzlerce kişilik protokolde tek başına oturduğunu görünce bir kez daha korktum siyasetin o acımasız ve soğuk yönünden!

Protokol dahil herkes kapıda yeni adayın salona giriş yapmasını “teşrif etmesini” bekliyordu!

Öyle ya! Bağlılık makamaydı!

Yeni başkana gözükmek etrafında olmak ona yaranmak gerekiyordu artık.

Ona da süresi dolana kadar(!)

***

Yeni başkanın adı yüksek sesle anons edildiğinde, kendimi bir an eski başkanın yerine koydum!

Sadece ruhu değil, kulakları da acıyor olmalıydı(!)

Hani büyükler dua ederken Allah sonunu hayretsin der, filmlerin de sonu hafızada kalır ya hep!

Keşke kimsenin sonu böyle olmasaydı!

Anlayana çok mesaj vardı o salonda!

Gidene de, gelene de izleyenlere de!

Sadece o başkanın başına gelmemişti bu mutsuz son.

Pek çok siyasi partinin il ve ya ilçe başkanı bütçesi geniş derneklerin ve ya odaların eski başkanları tatmıştı bu acı duyguyu!

Görevi boyunca etrafında pervane olunan sonrasında selam dahi verilmeyen, nice kurbanlar…

Yalnız da olsa şimdilik en azından protokolde oturabiliyordu, birkaç ay sonra bu da mümkün olmayacaktı!

Bu yüzden olsa gerek becerebilenin ölene dek makamını unvanını bırakmama çabası…

Belki de Başkancılar, Başkanlardan daha acımasızdı!

***

Mevki makam elden gidince vakit geçirmek için evinde patates soğan soyan dizi izleyen bostan çapalayan bir kurban daha!

Kahveye gitsen herkesin 4’lüsü belli yancılık yakışmaz, cami cemaatinde de görevde iken ihmal ettiklerin vardır!!

Bir zamanlar yüzlerce kişinin eşlik ettiği yürüyüşler yalnız da çekilmez!

Tanıyanların da olası imalı gülüşleri!

***

Yani demem o ki kurbanların en şanslısı İsmail idi babası İbrahim tarafından Allah’a kurban edilmek istenmişti!

En zoru ve en acısı siyasete kurban verilmek olsa gerek!

Bir imza ile milyonluk ihalelere imza atan ama 5 yılın sonunda ilçesinde ki anketler kötü çıktığı için yeniden aday gösterilmeyeceğini anlayıp ne yapacağını şaşırıp nafile çırpınan, son veda turlarında ağlamaklı ses tonları ile helallik almaya çalışan!

Neler görüyoruz nelere şahit oluyoruz, tekbir’siz salavat’sız nice kurbanlar…

Hani gençlerin ağzında esprili bir söz var “abiler oldu kurabiye” diye!

Başkanlığın en kötü yanı bu olsa gerek.

Yeni adayın arkasında son birkaç ay!

Ya uzak durmak up uzak, ya da görev yaparken bunları akıldan çıkarmamak, bulutların üzerine çıkmadan! Görev süresi bitince gönüllerde olacak şekilde…

Allah herkesin sonunu iyi etsin, salı günümüz de mübarek olsun inşallah.