SEDDÜLBAHİR’DEN YÜKSELEN SES

Bin dokuz yüz on beşin yirmi beş nisanında

Ege’de meltem serin, sular derin uykuda

Bilal’im siper kazar düşman bekler pusuda

Türk’e tuzak kurulmaz olmadı ki hiç esir

Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!” 

Gönüller gülden ipek, sevdalar aşk dokuyor

Itırlarla birlikte yer gök vatan kokuyor

İbrahim besmeleyle açmış Kuran okuyor

Bu toprak benim yurdum, burası Seddülbahir

Duyulsun son sözümdür:“ Vatan kutsal, Allah bir!”

Yusuf; eli koynunda çevresini yokluyor

Yavaşça çıkararak gizli gizli kokluyor

Fadime nakışlarla sanki ona bakıyor

Gönlünde gül sevgili, öte yan nurdan kabir 

Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!” 

Ziya’mı yücelikler düşmanı korku bekler

Sırtlar vakur durunca yüreklenir etekler

Nurla dolu kalplere yol gösterdi melekler

Ertuğrul’da, Teke’de, İkiz Koyu’nda tekbir

Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”

Görülen ufuklarda Batı’nın kahpe yüzü

Çelik zırha bürünmüş yüzsüzlerin yüzsüzü

Amacı yeryüzünden silmekmiş türkümüzü

Halil der bu güruha: “bizim türkümüz tek/bir

Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”

Top, tüfek, mermi, gülle Seddülbahir’i sarmış 

Alçıtepe düşerse Kilitbayır susarmış

Karaya güç çıkartmak; şartmış, bu son kararmış

Böyle görmüş, buyurmuş Hamilton denilen sir 

Duyulsun son sözümdür: “ Vatan kutsal Allah bir!”

Sabahın alacası, koyda deli bir rüzgâr

Soyunuk gözde cennet, açığında korku var

Filikalar yanaştı, düşman karaya çıkar

Bekir der; “gelin hele; gök şahit, Mevla’m kadir

Duyulsun son sözümdür; vatan kutsal, Allah bir!”

Yer alev, gök bismillah, çeliğe karşı iman

Yürek vatan oldu mu süzülür ince bir kan

Bu Murat’ım, bu Ali’m; bu can Bigalı Osman

Vatan tehlikedeyse kanla yazılır şiir

Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”

Sabri yere düşerken toprak koynunu açtı

Süngü takmıştı Sadık, “Ya Allah”, dedi uçtu

Turan’ın salâvatı Türk’ün yurduna burçtu

Onlar vatandı artık, gök şahit, yer hemfikir

Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!” 

Zamanın gözyaşında ulviyetin cezbesi

Döndü vadiler boyu Hakkı’mın haklı sesi

Gönül cennet nikâhlı verirken son nefesi

Tenler toprağa teslim, ruha ebedi şehir”

Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!” 

Yer, gök selam dururken yaradan akan kana

Ahmet’im son kez baktı kaçıp giden düşmana

Sonra yürek diliyle şükretti Yaradan’a

Dedi;” vatan uğruna bir ölür, bin dirilir”

Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!” 

Mehmet’in sur göğsünde soluklanınca vatan 

Bulutlar su içtiler şehitlerin avucundan

Elmaslaşan o anı ne yel söktü ne düşman

Vatan benim çiçeğim, kondurmam çiçeğe kir

Duyuldu son sözleri: “ Vatan kutsal, Allah bir!” 

Onlar, Seddülbahir’de baş koltukta gençtiler

Onlar, vatan dediler can şerbeti içtiler

Tevhit ile yıkanıp tekbir ile göçtüler

Cennet ehlince onlar karşılandılar bir bir

Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”

Milletimizin bütün fertlerinin tek vücut haline geldiği, dayanışma, birlik ve beraberlik duygularının doruklaştığı; bağımsızlık, şeref, onur, vatan ve bayrak için canların toprakla buluşup cennetle kucaklaştığı bir büyük yürüyüşün, Çanakkale Zaferinin 109. yılındayız. Bu topraklar için toprağa düşen aziz şehitlerimizi ve gazilerimizi bir defa daha rahmetle, minnetle, duayla yad ediyor; emanet ettikleri vatanı ebediyen koruyacağımıza nice yüz yıllar üzerine yemin ederek söz veriyoruz.

Hadi Önal/ ELAZIĞ