SEDDÜLBAHİR’DEN YÜKSELEN SES
Bin dokuz yüz on beşin yirmi beş nisanında
Ege’de meltem serin, sular derin uykuda
Bilal’im siper kazar düşman bekler pusuda
Türk’e tuzak kurulmaz olmadı ki hiç esir
Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Gönüller gülden ipek, sevdalar aşk dokuyor
Itırlarla birlikte yer gök vatan kokuyor
İbrahim besmeleyle açmış Kuran okuyor
Bu toprak benim yurdum, burası Seddülbahir
Duyulsun son sözümdür:“ Vatan kutsal, Allah bir!”
Yusuf; eli koynunda çevresini yokluyor
Yavaşça çıkararak gizli gizli kokluyor
Fadime nakışlarla sanki ona bakıyor
Gönlünde gül sevgili, öte yan nurdan kabir
Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Ziya’mı yücelikler düşmanı korku bekler
Sırtlar vakur durunca yüreklenir etekler
Nurla dolu kalplere yol gösterdi melekler
Ertuğrul’da, Teke’de, İkiz Koyu’nda tekbir
Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Görülen ufuklarda Batı’nın kahpe yüzü
Çelik zırha bürünmüş yüzsüzlerin yüzsüzü
Amacı yeryüzünden silmekmiş türkümüzü
Halil der bu güruha: “bizim türkümüz tek/bir
Duyulsun son sözümdür: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Top, tüfek, mermi, gülle Seddülbahir’i sarmış
Alçıtepe düşerse Kilitbayır susarmış
Karaya güç çıkartmak; şartmış, bu son kararmış
Böyle görmüş, buyurmuş Hamilton denilen sir
Duyulsun son sözümdür: “ Vatan kutsal Allah bir!”
Sabahın alacası, koyda deli bir rüzgâr
Soyunuk gözde cennet, açığında korku var
Filikalar yanaştı, düşman karaya çıkar
Bekir der; “gelin hele; gök şahit, Mevla’m kadir
Duyulsun son sözümdür; vatan kutsal, Allah bir!”
Yer alev, gök bismillah, çeliğe karşı iman
Yürek vatan oldu mu süzülür ince bir kan
Bu Murat’ım, bu Ali’m; bu can Bigalı Osman
Vatan tehlikedeyse kanla yazılır şiir
Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Sabri yere düşerken toprak koynunu açtı
Süngü takmıştı Sadık, “Ya Allah”, dedi uçtu
Turan’ın salâvatı Türk’ün yurduna burçtu
Onlar vatandı artık, gök şahit, yer hemfikir
Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Zamanın gözyaşında ulviyetin cezbesi
Döndü vadiler boyu Hakkı’mın haklı sesi
Gönül cennet nikâhlı verirken son nefesi
Tenler toprağa teslim, ruha ebedi şehir”
Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Yer, gök selam dururken yaradan akan kana
Ahmet’im son kez baktı kaçıp giden düşmana
Sonra yürek diliyle şükretti Yaradan’a
Dedi;” vatan uğruna bir ölür, bin dirilir”
Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Mehmet’in sur göğsünde soluklanınca vatan
Bulutlar su içtiler şehitlerin avucundan
Elmaslaşan o anı ne yel söktü ne düşman
Vatan benim çiçeğim, kondurmam çiçeğe kir
Duyuldu son sözleri: “ Vatan kutsal, Allah bir!”
Onlar, Seddülbahir’de baş koltukta gençtiler
Onlar, vatan dediler can şerbeti içtiler
Tevhit ile yıkanıp tekbir ile göçtüler
Cennet ehlince onlar karşılandılar bir bir
Duyuldu son sözleri: “Vatan kutsal, Allah bir!”
Milletimizin bütün fertlerinin tek vücut haline geldiği, dayanışma, birlik ve beraberlik duygularının doruklaştığı; bağımsızlık, şeref, onur, vatan ve bayrak için canların toprakla buluşup cennetle kucaklaştığı bir büyük yürüyüşün, Çanakkale Zaferinin 109. yılındayız. Bu topraklar için toprağa düşen aziz şehitlerimizi ve gazilerimizi bir defa daha rahmetle, minnetle, duayla yad ediyor; emanet ettikleri vatanı ebediyen koruyacağımıza nice yüz yıllar üzerine yemin ederek söz veriyoruz.
Hadi Önal/ ELAZIĞ
