Amacı; biraraya gelip ibadet etmek amacı taşıyan, saf duygulara sahip tarikatların tenzih ederek yazıyorum.

Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus Emre'yi, Taptuk Emre Dergahı'na emanet eder. Yunus Emre,  40 sene boyunca odun taşır. 
Yunus Emre'nin dergaha taşıdığı odunların hepsinin düz olduğunu görüp, nedenini merak eden Taptuk Emre bunu sebebini sorar.
Yunus Emre'nin verdiği cevap ders düşecek kadar manidardır:
“Bu dergaha odunun bile yamuğu giremez”

Aradan yıllar geçtikçe o dergahlar, tarikat; Taptuk Emre’ler, Şeyh; tarikat şeyhi yardımcısı Yunus Emre’ler binmek için eşek bulamazken, güncel şeyh yardımcıları dağda yürümek ne demek yüz metrelik asfalt yolda bile eşek yerine bindikleri son model Mercedesler oldu. 
Bir hırka bir zeytin felsefesiyle yola çıkıp Allah Peygamber diye salya sümük ağlayan bazılarına; trilyon trilyon paralar, uçsuz bucaksız araziler yetmedi de; 
Uçakla, helikopterle, tankla tüfekle koskoca ülkeyi ele geçirmeye kalktı.

Yalan mı;
Siyasetin içine sirayet etmiş, televizyonlarda, kitaplarda din bezirganlığı yapanların;
Şeyhlerin, Din bezirganlığı yapan Hıristiyanlara küfredenlerin altındaki son model yüzde yüz Hristiyan malı mercedeslere, oturdukları binalara bir bakıverin!

Bu paraları şatavatı nereden buldukları ciddi şekilde bir araştırılsın bakın neler çıkacak!

Fani, kısa ömrümüzde neler görmedik ki;
Kendini peygamber, güzel güzel kadınları karşısına alıp oynarken mesih ilan eden mi; gelecekten haber verdiğini iddia eden şarlatanlar mı?

Küçük dolu bir örnek:
Tv'deki Ramazan konuşmasında kadın soruyor:
“Vefat eden babamın yerine hacca gitsem olur mu?”
Cevabı evet veya hayır denilecek kadar kolay cevabı olan soruya; hocanın kullandığı ilk cümle;
“Babanız yaşıyor mu?”
Her Ramazan konuşmasından milyarlarca lira aldığını duyduğumuz bu hocanın çocuğu yaşındaki bir kadınla evlendiğini de basından duyuyoruz. 
Ne diyeyim, vefat etmeden defalarca hacca gitmelerini dilerim!

Cennetten arsa satan bile var?
Ne yalan söyleyeyim, ufakta olsa ben de alacaktım memursun dediler vermediler!

Diyarbakır’da çalışırken, hasta çocuğunu arabamla doktora değil şeyhe götürmek için yardım isteyen oldu benden.

Şeytan’ı bile Şeytanlığından utandıran, bunlardan feyz almaya zorlayan yazmakla bitmez daha ne örnekler

Geneli için olmasa da, Tarikat, Şeyh takımındaki esas mantık;
Dine benim inandırdığım, inanmak istediğim gibi inanın ki lider ben olayım, ben kutsallaşayım; öbür dünyaya bakarız ben bu Dünya'da cenneti yaşayayım da, mantığıdır.

Aslında bunda en büyük kabahatli,  Allah'ı görmeyen insanların, dinimizde aracı olmamasına rağmen, mutlaka aracı aracı arayan; Şeyhinin sümüklü mendilini kaynatıp içecek, muz yeme merasimi adı altında seyhinin şeyini ona bağlılığını belli etmek için insanı putlaştıran mürid denilen insan müsveddeleridir.

Bir de bırak dinleyenin anlatanın bile aklına zarar ne hikayeler:
Bu hikayede sivriliğin dozunu arttıralım
Şeyhin birinin hizmetçisinin ölüm vakti gelmiş, Azrail canını almış. Hizmetlesinin öldüğünü gören Şeyh, benden izinsiz nasıl bunu yapar diyerek havalanmış, uçmuş, Azrail’i havada yakalamış.
Olur mu böyle şey diyenler için, bu ne ki deyip devam ediyorum;
Azrail’e sen nasıl benim hizmetlimin canını alırsın diye çatmış, ruhu istemiş. Azrail Allah’in emri diye kendini savunma da durumu kabullenmemiş. Verirsin vermessin diye tartışıp birbirlerini cekiştirirlerken, Azrail’in elindeki bütün ruhlar düşmüş, yeryuzüne gidip ttekrar bedenlerini bulmuş.
Azrail durumu Allah’a anlatıp şeyhi şikayet etmiş. Allah, “şeyhimiz sevimlimizdir diyerek onu affedip bu durumu görmezliğe geleceğiz” demiş.

Bunu anlatan ya gerizekalı; ya da dinleyenler gerizekalı yerine koyuyor!
Bence anlatan gerizekalı bile değil!

Bu anlattığım hikaye, bir tv programında anlatılıyor. Müridin anlatılana her haliyle inandığı belli olan sunucunun o tepkisi ayrı bir akademik konu; benimki ise her aklı başında insanın yapacağı gibi bol küfürlü!

Ne diyelim;
Şeyhin, Azrail'e karşı hizmetçisi için gösterdiği performansı, 200 yaşına kadar yaşayarak kendi canı için de göstermesi temennisiyle!
Tabiki gösterilirse!

Ramazan Hoca, aslen Diyarbakırlıydı, İstanbul'da çay ocağı işleterek geçimini sağlayan, şatavata önem vermeyen üzerinde eski bir montla görmeye alışkın olduğumuz alim bir insandı.

Ezber bozan ama benim çok hoşuma giden hatta bazı fikirlerime tercüman olan, uzatmadan, net cümlerle cevap verdiği bence çok tehlikeli tarzda konuşmaları vardı.

Milyarlarca dolarlık menfaat dönen; bu menfaatlerden nemalanan çevreye fena dokundu. Önce uyardılar, sonra da tehdit ettiler, baktı olmadı; suç dosyası kabarık birinin eline verdiler bıçaĝı, Şeytan'ın bile aklına gelmeyecek şekilde namaz kılarken boynundan bıçaklatarak öldürttüler.

Duyduğum anda araştırıp yazımı yazmaya başladım ve şunu söyledim; bunun arkasında büyük bir tarikat çıkacak.

Ramazan Pişkin Hocama Allah’tan rahmet, ailesine başsağlığı ve sonsu sabırlar diler; bıçağı saplayanın değil o bıçağı eline verenlerin de en ağır şekilde cezalandırılmalarını temenni ederim

Göreceğiz!

Son söz:
Cahil beyinlerin, araştırmadan hazırdan almaya alışkın sahiplerinden beslenen insanlar ve beslenenlerden beslenen otoriter olduğu müddetçe;
Ne menfaat üzerine kurulmuş tarikatlar; ne mercedeslerde gezen bir eli yağda bir eli balda Şeyhler; ne de bunların Allah'la kul arasına aklı sıra aracı olan kafirliklerine muhalefet eden Ramazan Hocalar biter.

Sağlık, huzur, saygıyla kalın!