Evet dostlar, 11 ayın sultanı dediğimiz af ve mağfiret ayın olan Ramazan ayına, bizi bu yıl da ulaştıran Rabbimize şükürle başlayalım.. 

Bir kaç haftadır soru cevap mahiyetli bir çok konuyu ele aldık, sorular hep; bir şeyleri iyiniyetle de olsa sorgulamaydı belki... 

Ama sorgulanmayacak, gerçek mi/sahih mi denmeyecek olan Ramazan ayına geldik çok şükür.. 

Zîra Ramazan ayı; gerek Kur'an- Kerim'de ayetle, gerekse sahih hadislerle nettir.. 

Zaten toplumda her yıl Ramazan ayına özel standart etkinlikler, davranışlar vardır...
*İftar ve sahur tv programları..
*Standart sorular cevaplar..(sakız orucu bozar mı gibi)
*Eş dost iftar davetleri..(Filanca bunu yapmıştı, ben ne yapsam davetleri)
*Oruç tutanların tutmayanlara eleştirileri.. 
*Oruç tuttuğu için gergin olduğunu söyleyip, tavırlarının tölere edilmesi istekleri..
* Ramazan kolileri..
*Mukabeleler..
*Çarşı pazar alışverişi, yiyecek stoğu yapma..
*Oruç tumuyor olsa da alkol vs kullanımına ara verme..
*Ramazana özel giyim kuşam değişiklilleri..
* "HOŞGELDİN YÂ ŞEHRÎ RAMAZAN" afişleri.. Vs... 

Bunlar her Ramazan ayı yapılan şeyler.. 

Peki Ramazan ayı bu kadar sıradan ve kalıplaşmış etkinliklerle geçirilecek kadar basit mi? 

Gelin bugün diyelim ki; Ramazan elbet hoş geldi ama boş gitmesin! 

Çünkü boş geçirilmeyecek kadar özel bir zaman dilimidir.. 

Kur'an-ı Kerim’de adı geçen ve değerine vurgu yapılan tek aydır Ramazan ayı.. 

Orucun farz kılındığını bildiren ayetlerin hemen ardından; Ramazanın, insanlara doğru yolu gösteren ve hakkı batıldan ayıran Kur'an’ın indirildiği ay olduğu belirtilir ve bu aya ulaşanların oruç tutması emredilir. (Bakara, 2/185) 

Ve Efendimiz (SAV)  sahih bir hadiste buyuruyor ki; 

“Beş vakit namaz kendi aralarına, bir cuma namazı diğer cuma namazına, bir Ramazan diğer Ramazana hep kefarettirler. Büyük günah işlenmedikçe aralarındaki günahları affettirirler.” (Müslim, Taharet 14; Tirmizi, Salat 160) 

Yani; içinden konumuz olan Ramazan'ı alırsak, Rabbimiz bizim kul olarak,  gaflete düşerek, işlediğimiz küçük günahları affetmek için bir fırsat daha sunuyor bizlere.. 

Oruçlu olan kimse, açlıkla nefsini terbiye eder..
Eğer nefsini terbiye edemiyorsa bu sadece aç kalmaktır.. 

Bu konuda tasavvuf âlimlerinden alıntı bir ifade vardır; " İnsanı hayvandan ayıran özelliklerden biri de oruçlu haldir.." 

Çünkü insan akıl ve iradesi ile diğer yaratılmışlardan üstündür.. 

Oruç aslında insanı, özgür iradesiyle hayvansal katmandan, insani katmana yüceltmenin eğitimini gördürüyor..
Çünkü bir mecburiyet olmadan kendi rızası ile yapıyor! 

Ve nefsin, sadece yeme içme değil, diğer her türlü nefsâni eğilimlerinden men etme eğitimini veriyor kendine, nefsine..
Gerçekten verebiliyorsak tabii! 

Hayvanda mevcut olmayan bir yetenek… 

Eşittir oruç; aç kalmayı,  hayvanat âleminden farklı olarak, mecburiyetlerle değil de bile isteye yaşama hâlidir değil mi? 

Pekî bu üstünlük sadece aç kalarak kazanılabilir mi? 

Ya da aç kaldı diye etrafındakilerle sinir savaşı yaşayarak? 

Buyrun sahih bir hadis daha:
“Oruç perdedir. Biriniz bir gün oruç tutacak olursa kötü söz sarfetmesin, bağırıp çağırmasın. Birisi kendisine yakışıksız laf edecek veya kavga edecek dahî olursa, 'Ben oruçluyum!..' desin (ve ona bulaşmasın).” (Müslim, Sıyam 164) 

Demek ki oruç; mideyi değil de, aslında nefsi terbiye için var! 

Oruç tutup, yalan söylemek, gıybet etmek, zulmetmek, her türlü kötülüğün içinde bulunmak tam tabir ile gaflettir! 

Hele birde iftar sofralarımız var!
Birbirimizi davet ettiğimiz!
8-10 çeşit hazırladığımız!
Sonrasında başkaları ile de, bu davet ve ikramlar üzerine konuştuğumuz! 
Ya da doğru tabir ile gıybetini yaptığımız!! 

Bu davetlerde sebebimiz net! "Oruçlu birine iftar ettirmek çok sevaptır!"
Evet ama bu iftarlar ikram mı, israf mı? 

O gün ki menümüzde ne varsa; birlikte paylaşsak maksat hasıl olur elbet, ancak bu tarz iftarları, sevap kazanalım derken günah kazanma aracı haline getirmeyelim lütfen! 

Sevap kazanıyorum niyetiyle girdiğimiz günahlar:
*Gösteriş (En güzelini ben yaptım)
*Riyâ/Şükürsüzlük (Masada 10 çeşit var ve biz; "yok canıımm hiç yorulmadım ki, günlük yemek yaptım!")
*Gıybet (Gördün mü bak, ben ona nasıl özenmiştim, o beni davet etmedi bile!)
*İsraf (O sofralardan arta kalanlar??) 

Soralım kendimize; biz bunları yapıyor muyuz? 

Ya da bugün de şunu soralım:
Kim çıkarmış bu "körler sağırlar birbirini ağırlar" iftar sofralarını?
Efendimiz'in böyle bir sünneti var mıydı? 

Var evet ama ihtiyaç sahiplerine! 

Yukarıda saydık, Ramazan ayı geldi diye bir çok ritüel yerini buluyor..
Ama asıl olması gerekeni yapabiliyor muyuz?
Orucu cenneti kazanma vesilesi yapabiliyor muyuz? 

Yine bir hadiste Efendimiz (SAV)
“Cennette Reyyan denilen bir kapı vardır. Oradan sadece oruçlular girer. Oruçlular girdiler mi artık kapanır, kimse oradan giremez." (Tirmizi, Savm 5) buyuruyor! 

Oruçluların girdiği bu kapıdan girebilmek için gerçek mânada oruç tutarak geçirmek gereklidir... 

Gelin bu Ramazan'da; 
*Oruç tutabilen sağlıkta olanların, evvelâ şükür ile başlamasını...
(Zîra oruç tutamayacak hastalıklarla imtihan olanlarda var, Oruç tutabiliyor olmak da nimettir!) 

*Oruç tutabilenlerin sadece mide orucu değil de, gerçek nefs orucu tutmaya niyet etmelerini.. 

*İftar ettirme sevabını almak adına "israf sofraları" yerine, paylaşma sofralarında, o gün var olanı birlikte yemeye davet etmeyi.. (Paylaşmaya fazlamız varsa bunları ihtiyaç sahipleri ile paylaşmayı)

*Oruçlu olmanın sinirli olmaya, etrafına saldırmaya sebep olmayacağını, aksine nefs terbiyesi niyeti ile sakinliği getirmesi gerektiği... 

*Ramazan ayına en küçük zerre hükmünde de olsa, bir günahtan uzak durmaya vesile kılınmasını... 

*Zekat ve fitre  vesilesi ile ihtiyaç sahiplerine ulaşmaya niyeti..
*Kur'an okuma veya dinleme şeklinde bir vakit ayrılmasını.. 

*İbadetler noktasında eksik varsa, onların telafisine veya başlanmasına niyet edilecek en kutlu zaman dilimi olduğunun bilincinde olmayı.. 

Tavsiye ederek bitirelim... 

Son olarak; oruç tutmak farzdır evet!
Ama oruç tutmayanları dinden çıkmış gibi görüp, yüzüne veya gıyabında konuşmak da doğru değildir!
Kendisine konuşmamız, güzellikle anlatmak ise tamam ama eleştirmekse olmamalı!
Gıyabında ise zaten gıybettir!
Unutmayalım ki namaz da oruç ile aynı hükümde ve farz!
Namaz kılmayana "Aaa!!" diyor muyuz?
Her kul kendi hesabıyla sorumludur..
Tavsiye veya tebliğdir tek görevimiz..
Eleştiri, ayıplama  değil!
Hele hüküm vermek ise haddimizi aşmaktır!


Rabbim tuttuğumuz oruçları kabul ve makbul eylesin..
Hakkıyla ve gerçek manâda, sadece midemizle değil, elimiz ile, dilimiz ile, akılımız ve ruhumuz ile oruç tutmayı, Ramazan ayını affımıza vesile olmasını nasip etsin.. 

Bir daha ki Ramazan'a ulaşmak yâ nasip! 

Ulaşabilirsek bu yıl geleni, hoş karşılayıp, boş geçirmemeye niyetle diyelim...


                                 VESSELÂM...

Haftaya da inşallah bir Ramazan programı yapalım birlikte..