Bugün, 19 Aralık 2025 Cuma
Eskiden biz böyle değildik. Otobüste yaşlıya, hamileye, engelliye yer verirdik. Kadınlara öncelik tanır, "Önce hanımlar, lütfen!" diyerek nezaket gösterirdik. Komşularımıza oturmaya gider, halini hatrını sorardık. Evde tuz, kahve bittiğinde komşunun kapısını çalmak utanılacak bir şey değildi. Mahallede amcalar, dedeler yanaklarımızı okşar, "Sebiiil! Sebiiil!" diye bağıran şerbetçilerden aynı tastan şerbet içerdik. Birimiz dışarıdan bir tehdit alsa, mahalle halkı tek yürek olur, birlik içinde karşı dururdu.
Bir mahallede Kürt, Laz, Çerkes, Alevi, Sünni, herkes bir aile gibi yaşardı. Kadınlar el işi yaparken birbirine örnek alır, verir; mahalle bakkalı herkesin adını bilirdi. Herkes aynı sofraya oturur, birbirinin derdiyle dertlenirdi.
Peki, ne oldu bize? Bu karanlığa nasıl düştük? Eskiden hepimiz kardeştik. Bize biri çıkıp “Benim Kürt kardeşim, benim Laz kardeşim” diyene kadar, hepimiz sadece “kardeş”tik. Önce zihinlerimizde ayrıldık, sonra fiiliyatta… Türk milletiydik, ama bizi “Türkiyeli” yaptılar. Kürt, Laz, Gürcü, Alevi, Sünni olduk. Önce millet olarak bölündük, sonra birey birey yalnızlaştık.
Bugün artık o eski mahalleler yok. Ne komşuluk kaldı, ne güven… Çocuklarımızı sokakta oynamaya bırakamaz olduk. Trafikte basit bir tartışmada cinayet işlenir hale geldik. Kadınlarımız gece sokağa çıkmaya korkar oldu. Şüpheci, bencil, saldırgan bir topluma dönüştük. Kendi kabuğumuza çekildik ve kalabalıklar içinde yalnızlaştık.
Bir an önce kendimize gelmemiz gerekiyor. Yol yakından bu yanlıştan dönmeliyiz. Yeniden komşularımıza selam vermeli, yaşlıya yer vermeli, çocuklarımıza güvenle sokakta oynayacakları bir mahalle bırakmalıyız. Ayrışmayı değil, birleşmeyi konuşmalıyız.
Unutmamalıyız ki siyasetle değil, insanlıkla kurtuluruz. Mezheplerimiz, kimliklerimiz, ideolojilerimiz bizi insan olmaktan üstün kılmaz. Esas olan, birbirimize yeniden güvenmeyi öğrenmek ve bizi biz yapan değerleri hatırlamaktır.
Eskiden olduğu gibi… Çünkü kardeşlik, paylaşmak, dayanışmak, nezaket ve merhamet asla modası geçmeyecek değerlerdir. Kendimize dönelim. O eski mahalleyi, o eski sıcaklığı hep birlikte yeniden kuralım.
