Nankör》TDK kelime manası olarak  ”iyilikten anlamaz, iyilik bilmez, iyiliği hemen unutan" sıfat anlamlıdır.

Aslında dilimize Farsçadan Nankûr olarak; "Nân--Ekmek"  ve "Kûr-- Kör" kelimelerinden türeyerek "nimete kör bakan" manasıyla gelmiştir.


Kur'an-ı Kerîm'de ise "Küfrânü'n-ni'me" nankörlük veya "Kefûr, Kenûd ise Nankör" olarak isimlenir. 

Kefûr, küfre yakın inkardır!

Rabbimizde, tam 33 ayette bu ifadelerle biz kulların; ne kadar şükürsüz, verilen nimetleri çok çabuk unutan, ve şikayet ehli olarak "nankör" olmaya yatkınlığımızı anımsatır! 

Gerçekten "Nankör" müyüz?
Yada nelere, kimlere, ne için nankörlük yapıyoruz? Başlayalım..
Allah(CC) Kur'an'da  konuyla ilgili geçen 33 ayetten birinde; "Gerçekten insan Rabbine karşı çok nankördür" buyuruyor!  (Âdiyât-6) 

Rabbimizin  biz yarattığı kullar hakkında bu ifadesi çok etkileyici ve kendi adımıza çok üzücü değil mi?
Bu  keskin ve etkileyici ifadenin sebepleri farklı bir çok ayette verilmiş aslında.. 

Örneğin; " Kendilerine bunca verilen nimetlere nankörlük etsinler, yiyip-içip sefâ sürsünler bakalım. Nasılsa yaptıklarının âkıbetini yakında bilecekler!"(Ankebût-66) 

Bu gibi nimetlerin sayıldığı, arkasından da insanoğlunun nankörlüğünün vurgulandığı bir çok ayet var. 

Aslında şükür ile ilgili ayetlerde de buna benzer ifadelerle "ne kadar az şükrettiğimiz" vurgulanır Rabbimiz tarafından, ancak  yazmıştık yukarıda nankörlük Kefûr olarak geçiyorsa küfre yakındır!! 

Çünkü şükretmemek ayrı, verileni unutup hiç yapılmamış gibi şikayet etmek çok ayrı şeylerdir. O yüzden nankörlük en kötüsüdür.

Mesela; kendi muhasebemizi yapalım ve kendimiz karar verelim nankör olup olmadığımıza.. 

Allah'ın(CC) bize bahşettiği nimet taa anne karnında başlayan yaşam değil midir?
Doğduktan sonra, o anne dediğimiz kulunun içine verdiği merhamet duygusuyla bizi sarıp sarmalaması? 
Bedenim dediğimiz ve saat gibi işleyen vücudumuzun her bir zerresi, organlarımız?
Yediğimiz- içtiğimiz?
Yaşamın olmazsa olmazı ciğerlerimize çektiğimiz hava?                                       Çeşit çeşit nimetler yetişen toprak, topraktakini büyüten yağmur, kar güneş? 

Hatta tersten baksak bile bir herşey nimettir aslında..
Örneğin; toprak dedik, toprağı kazdığınızda altından çıkan böcek, solucan vs canlılar..Bunlar bile biz insanoğlu için nimettir aslında! 

Çoğumuz dokunmayı bırakın, onları gördüğümüzde 'ıyy" demez miyiz?    

Peki dedik ya tersten bakalım; o "ıyy" dediğimiz canlılar olmasa..
Çok basitten giderek soralım, toprak altındaki bu canlılar olmasaydı ne olurdu? 
 

Her yıl yazın yeryüzünde, havada yaşayan, uçuşan ve her birinde binbir hikmet bulunan  milyonlarca böcekler, sinekler vs kışın öldüğünde toprak üstünde bir katman olarak kalıyor mu? Hayır..

Ee nereye gidiyor?

Veya toprağa defnettiğimiz meftâlarımız toprak altında olduğu gibi kalıyor mu? 

Bu bir ilüzyon olmadığına göre, işte o toprak altında bizim gördüğümüzde  tiksindiğimiz veya göremediğimiz canlılar da bu işleri yapıyor! 
Ve yine biz insanoğlu rahat etsin diye "nimet" hükmünde yapılan işler değil midir bunlar? 

Yapılmasaydı; bırakın yüzyılları, bir yılda, sinek böcek ölülerinden dolayı ayağımızı basacak yer bulamazdık! 
Ayrıca  o canlılar; toprak altında bunları tabiri caizse öğütüp, yine toprağa faydalı hale getirirler ki, toprak zenginleşsin bizi doyuran nimetlere yetsin! 
Bizlerin bazen "üstümüz ıslandı, arabamız battı, gezme programımız iptal oldu, bugün çok hava çok kasvetli, beyaz kabus geldi.." vs şikayetlerini edip durduğumuz yağmur, kar da nimet değil midir? Olmasa ne olur du? 

Toprak altı demişken..Ya ölüm? 
Ölüm; heleki sevdiğimiz, en yakınımızsa çok acıtır,  içimiz yanar, belki isyana varacak şekilde haykırırız, ağlarız değil mi?
Ama  tersten bakınca ölüm bile nimettir aslında..
Ölene de, kalana da!! 

Düşünün ki bilimsel olarak dünyanın 4.5 milyar yıldır var olduğu söyleniyor..
Veya daha küçük düşünelim,  büyük dedelerimiz, ninelerimiz halen yaşasalar ne halde olurlardı şu an? 
Yada biz 90 hadi 100 desek, sonra bedensel veya zihinsel olarak ne halde oluruz? Hayalinizde açın açabildiğinizce... 

İşte Rabbimizin Rahmet-i İlâhi'si... 

Yerin üstündeki ayrı, altındaki ayrı,  uzaydaki ayrı, kulu eliyle gelenler ayrı, ebedî alemdeki mahkeme ayrı..
Hepsi, her zerresiyle nimettir!! 

Bu örnekler yaz yaz bitmez..
Velhasılı kelam demem o ki; Rabbimizin bizim için; "İnsanoğlu çok nankördür" ifadesinin nedenini düşünelim.. 

Herşeyimiz dört dörtlük olmayabilir, ama bu eksiklikler varolanı görmemize engel oluyorsa veya verilmişi unutturuyorsa işte o zaman adı bu malesef.. NANKÖRLÜK! 

Nankör olmak  en kötü hasletlerden biridir.. En başta Rabbimize, sonrasında yaşadığımız hayata..
O hayatımızdaki insanlara..
Yapmıyor muyuz?
Malesef yapıyoruz..
Yapılanı hemen unutmak, hiç yapılmamış saymak..

Ayrıca; güncel hayatımızdaki eş dosta yaptığımız ayrı; birde yetmez gibi geçmiştekilere bile yaparız, yapıyoruz..
Öteki dünyaya irtihal etmiş olsa bile; aile büyüklerimize, ecdadımıza, devlet büyüklerimize..
Yapılanı görmeyip; ama bunu yapmamıştı ki diyerek.. 

Bunu yaparken bazen ideolojik olarak yapıyoruz belki..
İnsanın bir ideolojisi olmalı evet, ama bu olmuşu reddederek olmamalı! 

Bugün 10 Kasım.. Farklı kesimlerin belki kutuplaştığı bir gün..
Ancak Türkiye Cumhuriyeti varsa ve bugün bu kadar şeye sahipsek; Atatürk ve silah arkadaşlarının azmi ve cesaretiyle değil mi? 

Veya ecdadımız; mesela Fatih Sultan Mehmet' ki Efendimizin(SAV) daha tanımadan övgüsüne mazhar bir lider değil mi? 

Bizler farklı ideolojilerde düşüncelerde, yaşam şartlarında olabiliriz elbette.. Ama yapılanlar unutulamaz, unutulmamalı.. 

Yazı günümüz tarih olarak 10 Kasım, konuda bu olunca deyinmeden olmazdı.. 

Ecdadımız da var elbet ama Atatürk'te bu ülkenin bu halde oluşunun baş kahramanıdır..

Anılması, anlatılması kadar tabii bir şey yoktur!
Bizler de  ölüm yıldönümünde rahmetle anıyoruz. 
Yapılan fedakarlıkları unutmadan! 
Nankörlük etmeden! 

Peygamber efendimiz bir hadis-î şerifte; " Kime bir iyilik yapılırsa, o kişi hemen bunu iyilikle karşılasın, eğer iyiliğe maddi bir karşılık bulamazsa, o iyiliği övsün! 
İyiliğin kaşılığını veren şükre; vermeyip unutan, görmezden gelen, gizleyen ise nakörlüğe  girmiş olur!" 

Ülkemizde ki; kutuplaşmanın, ayrıştırılmanın, "bizden"ciliğin, "sizi gidi" ciliğin vs vs..,  bizlere getirilerinden biri de bu belki.. Nankörlük!! 

Var olanı gördüğü ve bildiği halde, Efendimiz'in(SAV) paylaştığımız hadisinde buyurduğu gibi;  görmezden gelerek, unutarak, gizleyerek, susarak yapılan nankörlükler...


Ez cümle... 

Haydi şimdi bizlerde bundan evvelinde yaptıysak bile tövbe edelim, ve önce Rabbimize; bize bahşedilmiş bütün ve tahayyül dahi edemediğimiz kadar sınırsız nimetlerine, sonra nimetlerini bize ulaştıran vesilelerine...
Geçmişimize, bugünümüze teşekkürle, şükürle mukabele edip, o "nankör insanoğlu" olmayalım inşallah... 

Rabbim bizi,  bahşettiği her türlü nimeti görüp, faydalanıp;  farkında veya farkında olmadan da olsa nankörlüğe düşmekten muhafaza eylesin inşallah.. 

                                             VESSELAM…