Muhammed (SAV) ve Miraç

Geceyi orada geçirdi ve orada kendisine şöyle yüce bir görüntü gösterildi:

Kendisini Kâbe'nin avlusunda gördü. O sırada onu uyandırmak üzere Cebrail geldi ve kendisine gökte Rabbi ile görüşmesi için ilahi bir davet iletti. Burak adında cennetten gelme bir binek orada hazırdı. 

Kendisi bu bineğe biniyor ve Cebrail de onların önlerinden uçarak yol gösteriyordu. 

Bir an içerisinde ilk ya da en alt gök katının kapısına ulaştılar. Cebrail'in haber vermesi üzerine kapı muhafızı kapıyı açtı. Hz. Muhammed burada Hz. Adem’i gördü. Adem, bu davet edilme şerefini kazanmış olan “oğlu” dolayısıyla gurur içerisindeydi ve bütün babalık muhabbetiyle onu karşılıyordu. Buradaki olağanüstülükler bu arada kendisine gösterildi. Sonra topluca göğün ikinci, üçüncü ve nihâyet yedinci katına çıktılar. Bunlardan her birinde geçmiş peygamberlerden bir veya ikisi onları karşıladı: İsa, Yahya, Harun, Mûsâ, ve diğerleri ile en son yedinci katta İbrahim aleyhisselam.. Diğerleri onu bir “kardeş" gibi, İbrahim ise onu "oğlu" gibi karşıladı ve ona bahşedilen şeref için onu tebrik etti. Ziyaret ettiği her makamda ona tarif edilemez olağanüstülükler gösterildi. Sonra bu küçük kafile öyle bir yere çıktı ki burada Sidre ağacı bir sınırı işaretliyordu. Cebrail şunları söyleyerek ayrılmak istedi: "Eğer buradan öteye geçersem ilahi ışıkların etkisiyle yanarım. Sen, davet edilen kişi olarak, yalnız ilerlemelisin. Ve ona nasıl devam edeceğini, ne tarafa doğru gideceğini tarif etti. Buna göre ilerleyen 

Hz. Muhammed kalem ile yazı , yazma seslerinin duyulduğu bir yere geldi. Burası ilahi emir lerin yazılıp ilgili kişilere gönderildiği bir çeşit "büro" gibiydi. Îlerlemeye devam etti ve “Ulular Ulusu"nun bulunduğu sınıra (Haziret'ul-Kudus) ulaştı. Onunla Rab arasında "iki yay" hatta daha az bir mesafe (kaabe kavseyn ev edna) kalınca durdu ve ona en samimi ve en saf selamlarını arz etti (tahiyyat). Ve Rabbinden en hoş ve ince şekilde karşılık geldi: "Ey Nebi! Allah'ın selamı, rahmeti ve bereketi üzerine olsun!" Hz. Peygamber Allah'ın bu iltifatından diğer insanların da faydalanmasını isteyerek şöyle dedi: "Selam bizlere ve Allah'ın salih kullarına olsun" Bu selamlaşmanın ardından Allah ona "ne vahyetmek istediyse onu vahyetti" (53/10) Allah Sina'da Hz. Mûsâ'ya "on emir" vahyetmesine karşılık Hz. Peygambere daha kapsamlı ve daha hassas bir ahlaki oluşuma sevk eden şu esasları vahyetti:

"Rabbin şöyle hükmetti:

1. Allah tan başkasına tapmayın.

2. Anne ve babalarınıza iyilikle davranın.

3. Akrabaya, muhtaç kişilere, sıkıntıya düşmüş yolculara haklarını verin.

4. Ne ellerinizi bağlı olarak boynunuza asın, ne de onu büsbütün açın...(ne çok cimri olun, ne de çok müsrif)

5. Evlatlarınızı fakirlik korkusuyla öldürmeyin.

6. Zina yapmayın.

7. Allah'ın yasaklamış olduğu cana kıymayın.

8. Ergenlik çağına gelene dek, himayeniz altındaki yetimin malına el uzatmayın, onun için en iyisi olması hali dışında. 9. Verdiğiniz sözü tutun.

10. Ölçtüğünüz zaman dosdoğru ölçün, tarttığınız zaman dosdoğru tartın.

11. Hakkında bir bilginiz olmayan şeyin ardına düşmeyin (zan ve dedikodu ile hareket etmeyin), çünkü kulak, göz ve kalp işledikleri işlerden hesaba çekileceklerdir.

12. Yeryüzünde kibir ile yürümeyin...”

Bu suretle Allah, sadece sevgili Peygamberine değil, erdem sahibi ve salih kullarına da rahmet ve bereketinin ulaşması duasını kabul etti ve bunun için günde elli vakit namaz kılınmasını emretti.

Hz. Peygambere artık aşağıya yeryüzüne dönme izni verildi ve Allah ilahi makamının hazinelerinden ona kıymetli bir hediye verdi. Onun bir hadisinden öğreniyoruz ki bu kıymetli hediye, Kur'an'ın ikinci suresi olan Bakara'nın sonundaki iki âyettir. Bu âyetlerde şöyle denir:

"Allah hiç kimseye taşıyabileceğinden fazlasını yüklemez..."

Onun için 50 vakitlik namaz 5 vakte indirilmiş ve ekranında kılınan her vakit namazına 10 vakit sevabı verilmiştir. 

Prof. Dr. Muhammed Hamdullah Hocanın  “Allah'ın Elçisi Hz Muhammed (SAV)”