Güney Asya’da sıcak saatler yaşanıyor. Hindistan, bir yandan Pakistan sınırına, diğer yandan da Bangladeş hattına doğru asker sevkiyatını hızlandırmış durumda. Görünürde klasik bir sınır gerginliği gibi görünse de işin perde arkasında çok daha büyük bir oyun kuruluyor.

Bu kez mesele yalnızca Keşmir değil. Bu kez mesele yalnızca geçmişin tarihi kanı değil. Bu kez mesele: geleceğin suyu, enerjisi ve Çin-Hindistan rekabetinde Güney Asya’nın kilit taşı.

1. Jeopolitik Satrançta Keşmir Bir Kare Değil, Tüm Tahta

Keşmir, Himalaya eteklerinde bir vadi olmaktan çıkalı çok oldu. Artık burası, Asya’daki tüm güç mücadelelerinin kesişim noktası. Hindistan, Çin’in “Kuşak ve Yol Projesi” ile oluşturduğu jeoekonomik koridorlara karşı, kendi bölgesel üstünlüğünü perçinlemek istiyor. Pakistan ise Çin’in sadık müttefiki olarak bu satrançta Hindistan’ın hamlelerini dengelemeye çalışıyor.

Bangladeş ise genelde sessiz kalmayı tercih ederdi. Ama artık ona da dokunan bir şey var: SU.

2. Su Kaynakları: 21. Yüzyılın Petrolü

Keşmir’in yükselen değeri artık sadece jeopolitik değil, aynı zamanda hidro-politik. Bölgedeki büyük nehirlerin kaynağı olan Keşmir, Hindistan’ın kontrolünde kalırsa, Pakistan ve Bangladeş’in tarımı, elektriği ve içme suyu doğrudan tehdit altına giriyor.

Hindistan’ın yeni baraj planları, Keşmir üzerindeki iddialarını sadece milliyetçilikle değil, su üzerinden ekonomik ve stratejik baskı aracı olarak da kullanmak istediğini gösteriyor.

3. Bangladeş: Gölgeden Savaşa

Bir zamanlar Doğu Pakistan olarak bilinen Bangladeş, 1971’deki bağımsızlık savaşından sonra hep “dengeci” bir dış politika izledi. Ancak bugün Hindistan’ın sınırda artan askeri varlığı, Bangladeş’i yeniden köşeye sıkıştırıyor.

Hindistan’ın iç politikada yükselen Hindu milliyetçiliği, sadece Keşmir Müslümanlarına değil, aynı zamanda Müslüman Bangladeş’e de psikolojik bir tehdit haline gelmiş durumda.

4. Kırmızı Alarm: NATO’suz Bir Savaş Çıkarsa…

Eğer bu kriz bir askeri çatışmaya dönüşürse, bu yalnızca Güney Asya’nın değil, dünyanın da gündemini değiştirir. Çünkü Pakistan’ın nükleer silahları, Çin’in stratejik çıkarları ve Hindistan’ın küresel iddiaları söz konusu. Bu denklemde bir kıvılcım, dünyanın tüm enerji ve ticaret dengelerini etkileyebilir.

Ve unutmayalım: Bu üç ülkenin hiçbiri NATO üyesi değil. Yani dünya bir kez daha “araya girecek mi?” sorusuyla yüzleşmek zorunda kalabilir.

Su Savaşı mı, Barış Masası mı?

Keşmir, bir kez daha dünya sahnesinde. Ama artık mesele sınırlar değil, yaşam kaynakları. Bu yüzden yapılacak her diplomatik hamle, sadece toprak için değil, bir halkın geleceği için önem taşıyor.

Savaş çıkar mı? Belki. Ama asıl soru şu: “Barış için savaşmadan önce ne kadar konuşabiliriz?”

Strateji Uzmanı 
Gazeteci Yazar 
Gökalp Şentürk