Bugün 6 Şubat 2024; büyük felaketin, Kahramanmaraş depreminin, üzerinden bir yıl geçti. Kahramanmaraş ile birlikte Hatay’ımızı, Gaziantep’imizi, Adıyaman’ımızı, Malatya’mızı, Urfa’mızı, Kilis’imizi, Diyarbakır’ımızı, Osmaniye’mizi, Elazığ’ımızı da içerisine alan 7,7 şiddetindeki depremde nice analar, babalar, çocuklar, gençler, yaşlılar, göçük altında kalarak can verdi. Deprem, resmi kayıtlara göre 53 bin vatandaşımızı aramızdan çekip aldı. 

Depremde ölen vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet; ölenlerin yakınlarına, milletimize baş sağlığı diliyorum. O günü anlatan “Ağla Yurdum” adlı şiirimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Allah, ülkemizi bu tür felaketlerden korusun.

AĞLA GÖNÜL AĞLA BÜYÜK YASIN VAR!

 Yıl; yirmi üç, altı Şubat, kış yaman

Saat, dört on yedi; uykuda ceman

Yer yerinden oynar aman ha aman!

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla anam, umutlara yağdı kar.

Korkulu gözlerde an asır oldu

Titredi yürekler, gül yüzler soldu

Zaman, zembereğin saçını yoldu

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla babam, umutlara yağdı kar.

Yedi virgül yedi, merkez Pazarcık

Binalar yerle bir boğuldu çığlık

Evler oldu insanlara mezarcık

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla ağam, umutlara yağdı kar.

Yetmedi; Elbistan, sarstı zeminden

Yeniden oynadı yerler yerinden

Yürekleri korku sardı derinden

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla ablam, umutlara yağdı kar.

Kahramanmaraş’ım karalı, yasta

Adıyaman naçar, nefes iflasta

Hatay’ım diyor ki yetiş be usta!

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla kardeş, umutlara yağdı kar.

Gaziantep, gazi şehrim, çar naçar

Kilis’im elini semaya açar

Yüreklerde korku; kurt, kuzu kaçar

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla bacım, umutlara yağdı kar

Malatya’m, gül bahçem, sana ne oldu?

Şanlıurfa’m inlemekten yoruldu

Diyarbakır’ımın gözleri doldu

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla amcam, umutlara yağdı kar

Adana’m iç çeker, isyanı sesiz

Osmaniye’m hepten kaldı nefessiz

Elazığ üşüyor; kimsiz, kimsesiz

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla halam, umutlara yağdı kar.

Akıl doğru bilir, doğru gösterir

İlim tedbir diyor, din diyor tedbir

Vicdanlar paraya olmuşsa esir

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla dayım, umutlara yağdı kar.

Rant gözü kararttı, ar tekmelendi

Hırsızlıklar kaderlere yüklendi

Sonra da “kader bu”, dendi; eklendi

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla teyzem, umutlara yağdı kar

Bilim diyor, zemin muhkem olmalı

Şehirler, fay boyu kurulmamalı

Demirden, betondan çalınmamalı

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla dedem, umutlara yağdı kar.

Denetim nerede? Ya denetici…

Müteahhit olur mu denet seçici?

Nerde bu al veri çözümleyici?

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla, nenem umutlara yağdı kar

İmar affı da ne? Siyasi kazanç

Oldu mu depremde ölene ilaç?

Çıkarcı gönüller ebedi kıraç

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla oğlum, umutlara yağdı kar

Hani nerde ihtiyatın akçesi

Devletin böyle mi çıkacak sesi

Tedbirin, terkibin soluk nefesi

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla kızım, umutlara yağdı kar.

Anadolu’m kara bağlar, kan ağlar

Geç kaldı imdada, yetişmedi yâr

Derdin temelinde cehalet yatar

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla balam, umutlara yağdı kar.

Öz yurdumu deprem vurur, sel vurur

Yangın vurur, yağma vurur, yel vurur

Küfür vurur, bir uğursuz el vurur

Ağla gönül ağla, büyük yasın var

Ağla yurdum, umutlara yağdı kar

Hadi Önal/06 Şubat 2024/ Elazığ