Bugün 6 Şubat 2024; büyük felaketin, Kahramanmaraş depreminin, üzerinden bir yıl geçti. Kahramanmaraş ile birlikte Hatay’ımızı, Gaziantep’imizi, Adıyaman’ımızı, Malatya’mızı, Urfa’mızı, Kilis’imizi, Diyarbakır’ımızı, Osmaniye’mizi, Elazığ’ımızı da içerisine alan 7,7 şiddetindeki depremde nice analar, babalar, çocuklar, gençler, yaşlılar, göçük altında kalarak can verdi. Deprem, resmi kayıtlara göre 53 bin vatandaşımızı aramızdan çekip aldı.
Depremde ölen vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet; ölenlerin yakınlarına, milletimize baş sağlığı diliyorum. O günü anlatan “Ağla Yurdum” adlı şiirimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Allah, ülkemizi bu tür felaketlerden korusun.
AĞLA GÖNÜL AĞLA BÜYÜK YASIN VAR!
Yıl; yirmi üç, altı Şubat, kış yaman
Saat, dört on yedi; uykuda ceman
Yer yerinden oynar aman ha aman!
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla anam, umutlara yağdı kar.
Korkulu gözlerde an asır oldu
Titredi yürekler, gül yüzler soldu
Zaman, zembereğin saçını yoldu
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla babam, umutlara yağdı kar.
Yedi virgül yedi, merkez Pazarcık
Binalar yerle bir boğuldu çığlık
Evler oldu insanlara mezarcık
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla ağam, umutlara yağdı kar.
Yetmedi; Elbistan, sarstı zeminden
Yeniden oynadı yerler yerinden
Yürekleri korku sardı derinden
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla ablam, umutlara yağdı kar.
Kahramanmaraş’ım karalı, yasta
Adıyaman naçar, nefes iflasta
Hatay’ım diyor ki yetiş be usta!
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla kardeş, umutlara yağdı kar.
Gaziantep, gazi şehrim, çar naçar
Kilis’im elini semaya açar
Yüreklerde korku; kurt, kuzu kaçar
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla bacım, umutlara yağdı kar
Malatya’m, gül bahçem, sana ne oldu?
Şanlıurfa’m inlemekten yoruldu
Diyarbakır’ımın gözleri doldu
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla amcam, umutlara yağdı kar
Adana’m iç çeker, isyanı sesiz
Osmaniye’m hepten kaldı nefessiz
Elazığ üşüyor; kimsiz, kimsesiz
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla halam, umutlara yağdı kar.
Akıl doğru bilir, doğru gösterir
İlim tedbir diyor, din diyor tedbir
Vicdanlar paraya olmuşsa esir
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla dayım, umutlara yağdı kar.
Rant gözü kararttı, ar tekmelendi
Hırsızlıklar kaderlere yüklendi
Sonra da “kader bu”, dendi; eklendi
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla teyzem, umutlara yağdı kar
Bilim diyor, zemin muhkem olmalı
Şehirler, fay boyu kurulmamalı
Demirden, betondan çalınmamalı
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla dedem, umutlara yağdı kar.
Denetim nerede? Ya denetici…
Müteahhit olur mu denet seçici?
Nerde bu al veri çözümleyici?
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla, nenem umutlara yağdı kar
İmar affı da ne? Siyasi kazanç
Oldu mu depremde ölene ilaç?
Çıkarcı gönüller ebedi kıraç
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla oğlum, umutlara yağdı kar
Hani nerde ihtiyatın akçesi
Devletin böyle mi çıkacak sesi
Tedbirin, terkibin soluk nefesi
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla kızım, umutlara yağdı kar.
Anadolu’m kara bağlar, kan ağlar
Geç kaldı imdada, yetişmedi yâr
Derdin temelinde cehalet yatar
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla balam, umutlara yağdı kar.
Öz yurdumu deprem vurur, sel vurur
Yangın vurur, yağma vurur, yel vurur
Küfür vurur, bir uğursuz el vurur
Ağla gönül ağla, büyük yasın var
Ağla yurdum, umutlara yağdı kar
Hadi Önal/06 Şubat 2024/ Elazığ
