Haydi, gelin köyümüze geri dönelim…

Hiç farkına varamadık değil mi? 

Kimin ne için, ne söylediği bir kulağımızdan girip öte kulağımızdan uçup gitti aslında ve geldiğimiz durum ise ortada.

Beyaz ve bir o kadar katkılı ekmeğimizi şeherden alır olduk. Tıpkı tereyağımızı aldığımız gibi… Yumurtamızda aslında oradan, yani şeherden gelir. 

Yoğurdumuzun, hatta ve hatta sebzelerimizin geldiği gibi!

Köylerimde ise yalnızlık kalmış, koskocaman tarlaların sınır taşlarının biçareliğinde yatan. 

Kimselerin uğrayıp, arayıp sormadığı! 

Ya bir satışa gelinir olmuş, o tarla kenarına ya da birilerinin çalışmayın diye teşvik ettiği paraların miktar raporu tespiti için… 

Henüz bıyıklar terlemeden ele alınan bavulun yönü ilçeye, oradan şehere ve oradan da büyük illere doğru çevrilir ise altından kalkmanın imkânsız olacağı o kadar çok problem büyür ki; geldiğimiz nokta, o sonun bir önceki durağını işaret etmektedir.

Sonrası mı?

Sonrasında gerçek “son” var.

Yok oluş, bitiş var. 

Ekonominin dibe vuruşu, bütün dengelerin alt üst oluşu ve ortaya çıkacak binlerce kaos uygulaması var. 

Koskocaman devletlerin, milletlerin ve hatta insanlığın yok edilmesi var.

Evet, yanlış duymadınız.

Sırf bir köylü, köyünü terk etti diye işte bütün bunların hepsi var…  

Bugün yaşanan ekonomik dengesizliğin, düzen bozukluğunun, istikrarsızlığın altında yatan tek şey budur…

Köylünün kendisinin bu milletin efendisi olduğu gerçeğini unutup, unutturulup sonrasında da, 

Köylünün köyünü terk etmesidir.

Yani başka bir benzetmeyle sadece özetle şöyle izah edelim; okçular tepesi boşaltıldı diyelim…

Köylü köyünü toprağını terk edip, şehere; sözde rahatlığa kendisini kaptırınca, olanlar oldu ve sonun başlangıcı da başlamış oldu.

Şimdilerde son duraktayız ve eğer çok kısa bir zaman içerisinde köylere geri dönüş başlatılmaz ise yok olduğumuzun resmidir…!  

Kanuni Sultan Süleyman bir gün bir sohbet esnasında, yanında mecliste bulunanlara; “Milletin efendisi kimdir?” diye sorar ve mecliste bulunanlar “Padişahımız, efendimizdir” diye cevap verdiklerinde, Kanuni “Hayır; milletin efendisi reâya, yani köylüdür. Ziraat ve Hayvancılığı rahatını terk ederek, ürettikleriyle bizi doyurandır… “ diyerek bugün yaşanan durumun zıddını işaret etmiştir.

Köylümüz rahata alıştığı için bizler ac kaldık.

Şehirler ve şehirlerde yaşayanlar doymuyor artık. 

Köyler boşalınca; ekmekler, yumurtalar, tereyağları, sebzeler, meyveler, sütler, yoğurtlar ve hatta hatta insanımızın hası bile yapay olarak üretildi. Hastalık ve sıkıntılardan kendimizi alamıyoruz…

İster kabul edin, ister etmeyin. Bu yaşananların tamamı, köylülerimizin köylerini terk etmesinin yüzündendir. Onlar Uhud ’ta okçular tepesi diye tabir ettiğimiz köylerimizi terk etmeseydiler bizler bu gün bu durumlarda olmazdık…

Eğer kalkınma ve ekonomi düzeni sağlamak istiyor isek, yapacağımız tek bir çalışma var o da köylülerimizin köylerine geri dönüşü sağlanarak, bu milletin efendisi oldukları gerçeğini hatırlatmaktan başka çaremizin olmadığıdır… 

Devletimizin veya başta bulunan iktidarımızın yapacağı asıl çalışma bu olmalıdır. İl yerel yönetimlerinin amacı bu olmalıdır. Belediyelerin ve hatta muhtarların amacı bu olmalıdır.

Yeteri kadar yolumuz var; yeteri kadar beton binamız inşa edildi, açılmasın artık ne bir hava alanı ne de bir üniversite… Kimse sizlerden karadan veya denizden gemi kaydırmanızı istemiyor. 

Sadece ve sadece basit bir çalışma yapalım.

Şu anda ülkemizde bulunan ve bu insanların sırtında ciddi manada yük olan ve masraflarını karşılamakta zorluk çektiğimiz, birkaç kalem yükü sırtımızdan attığımızda, her hangi bir ek maliyet getirmeden köylerimize dönüş sağlanabilir.

Nasıl mı? 

Ülkemizde bulunan bütün makam araçlarının satışı yapılarak her bir aracın maliyet gelirini bir köylüye geri dönüş harcaması yapalım. O aracın parasıyla köylümüze başlangıç için teşvik harcaması yapalım. Küçükbaş veya büyükbaş hayvan alalım, kümes hayvanları alalım, hayvanlar için barınak yapalım, yıkılmış virane olmuş köylerimizi yeniden inşa edelim. Teknolojik köyler oluşturalım. Her köye hemen her iş makinesinden ve tarım makinesinden bir tane veya yüzölçümü esasına göre birkaç tane tahsis edelim, örf ve kültürümüzün yaşatılacağı ve kalkınma hamlelerinin başlangıcının oluşturulacağı köy enstitülerini, kooperatiflerini ve hatta okullarını yeniden açalım. 

Menfaat için kapalı olan, menfaatler açısından kapatılmış olan, bilinçli olarak kapattırılmış olan köy odalarını yeniden açalım.  Muhabbete açalım, kültüre açalım, kalkınmaya açalım, sağlığa açalım… 

Yeni Türkiye Yüzyılının haykıran şahlanışına açalım…

Hangi kaynakla açalım? Diyenlere işte kaynak!

Bu günlerde fazlasıyla göze batmış olan ve gündemi oluşturan makam araçları sadece bir kalem! 

Ve inanın sadece makam araçlarıyla bile bu kalkınma hamlesi başlatılabilir. Kimselerden veya bir yerlerden ek maliyet talep etmeden…

Tek bir kalem tasarruf, tek bir kalem kazanım ve tek bir kalem kalkınma adımı.

Sonrası mı?

Sonrasında sağlıklı bir tohum ile sağlıklı bir ürün. 

Sağlıklı tüketim.

Sağlıklı toplum.

Sağlıklı yarınlar.

Tamamı sadece ve sadece köylünün gerçek manada bu milletin efendisi olduğu gerçeğini kabullenip köyüne dönmesine bağlı.

Hem bu adım; yıllardır savunuculuğunu yaptığımız, milli birlik ve beraberliğin öze dönüş adımı olmaz mı? 

Yerli ve milli olarak…

Yeter ki haydi gelin köyümüze geri dönelim!