GÜNÜNÜN HATIRLATTIKLARI

ÇÖKERTTİĞİMİZ EĞİTİM SİSTEMİNDE ÖĞRETMENLER

Atatürk öğretmenlerle ilgili diyor ki: “Memleketimizi, toplumumuzu gerçek hedefe, gerçek mutluluğa ulaştırmak için iki orduya ihtiyaç vardır. Biri vatanın hayatını kurtaran asker ordusu, diğeri memleketin geleceğini yoğuran irfan ordusudur. Bu iki ordunun her ikisi de kıymetlidir, yücedir. Fakat bu iki ordudan hangisi daha değerlidir, hangisi bir diğerinden üstündür? Şüphesiz böyle bir tercih yapılamaz. Bu iki ordunun ikisi de hayatidir. Yalnız siz irfan ordusu mensupları, sizlere mensup olduğunuz ordunun değer ve yüceliğini anlatmak için şunu söyleyeyim ki sizler ölen ve öldüren birinci orduya, niçin öldüğünü öğreten bir orduya mensupsunuz.”

Atatürk’ün bahsettiği İrfan Ordusunun bugünkü durumuna bir bakalım. Çünkü senede bir gün öğretmenler günü kutlamaları yapıp sonra öğretmeni unutan yetkililere bazı gerçekleri hatırlatmak gerektiğine inanıyorum.

24 Kasım tarihi 12 Eylül 1980 darbesinden bu yana öğretmenler günü olarak kutlanıyor… O tarihten bu yana ülkemizdeki öğretmen profiline baktığımızda öğretmenlere hamaset nutuklarından başka bir şey vermediğimiz görülüyor.

Esas konuya girmeden önce; eğitim, öğretim, kültür, öğretmen ve aydın gibi terimlerin tanımını yapalım. Böylece konu daha iyi anlaşılmış olur.

Eğitim: İnsanın mensubu bulunduğu millete, insanlığa ve kendisine karşı vazifelerini yerine getirebilmesi için şuur ve beden kabiliyetini düzenleyen, geliştiren terbiye ve öğretim faaliyetidir.

Eğitim, insanın doğuştan getirdiği kabiliyetlerini tespit edip kristalleştirmektir. Nasıl ki budanmayan ağaç sıhhatli ve olgun meyve vermiyorsa, eğitilmeyen insanda verimli olmaz.

Ancak eğitim, öğretim ile beraber yürütüldüğü zaman kendini gösterir.

O halde öğretim nedir? Öğretim, bir zihin faaliyetidir. Zihni faaliyetler karakter teşekkülünde ve terbiyesinde yalnız başlarına fonksiyon sahibi olamazlar. Diyebiliriz ki öğretim, eğitimi gaye edinmesi gereken zihni bir olaydır. Yani eğitim mutlaka öğretimin gayesi; bir başka ifade ile öğretim, eğitimin aracı olmalıdır. Öğretim nazarî, eğitim ise amelîdir.

Eğitim ve öğretimin gayesi topluma hayatının devamı için gerekli şahsiyeti kazandırmak ve toplumun özelliklerini yeni nesillere aktarmaktır. Bu özelliklerin arasında millî kültür vardır.

Sosyologlara göre kültür, “bir halkın yaşama tarzıdır.”

Bizim anladığımız kültür ise biraz değişik olup; ilmin, idealin ve inancın milletin şahsiyetine uygun olarak aldığı şekildir.

Öğretmen ise bir inancın, bir idealin, bir kültürün rehberidir. Öğretmen, toplumların belli bir iman ve kültürle bezenerek MİLLET haline gelmesini sağlayan usta insandır. Öğretmen, insanı bütün olarak ele alan onu kabiliyetlerine ve belli bir kültüre göre işleyen terbiyecidir.

Öğretmenin yapması gereken işleri, iki büyük kısma ayırmak mümkündür.

1- Milleti millet yapan değerleri öğretmek ve o değerlerin istediği tipte insan yetiştirmek,

2- Millî değerlerin çeşitli iç ve dış tesirlerle yok olmaması için gereken vasıtaları öğretmektir.

Birinci kısımda işaret edilen öğretilecek ve şahıslaştırılacak değerler; iman, kültür, ahlâk ve töredir. Gerçek öğretmen, bu değerlerin üzerinde titrer, yetiştirdiği kişilerin bu değerlere yan çizmelerine razı olmaz.

İkinci kısımda belirtilen vasıtalar; fen, teknik, iktisat ve sanat vs. dir. Yani fen, teknik, iktisat vs. millî hayatın korunması için gereken vasıtalardır.

Gerçek öğretmen, yukarıda belirtilen iki işi birlikte yapan ve başaran insandır.

Öğretmenin mahiyetini kısaca belirttikten sonra tarihe göz atıp şu hükme varabiliriz: Milletimizin en haşmetli devirleri öğretmen ordusunun en ehliyetli olduğu yıllara rastlar. Bu ordunun ehliyetini kaybettiği yıllarda da buhranların, sıkıntıların ve tehlikelerin kapımızdan ayrılmadığını görürüz. Milletimiz, öğretmenlerin millî ve manevî değerlere kusursuzca…