Esas amacı, amaçları anlamak açısından kısa bir zaman yolculuğuna çıkalım:

Hamas-İsrail Savaşı başlamadan SİHA'mız Amerikan füzeleri tarafından vuruldu.

Üslerimize, teröristlerce yapılan sızma girişiminde, önce, beş, sonra da dokuz Şehit verdik.

Türkiye, Irak'taki PKK tesislerini vurdu.
Sanki Türkiye ABD topraklarındaki tesisleri vurmuş gibi tepki gösterdi.

ABD Dışişleri Bakanı, Türkiye'ye geldi. Dışişleri Bakanımız Hakan Fidan havaalanında karşılamadığı gibi, bakanlıktaki karşılama esnasında bile diplomatik sıcak vücut dilini de bir kenara bırakarak basının önünde çok soĝuk davrandı.

İki ülke arasındaki iplerin gerginliği, sadece görüntüden ve olan bitenlerden değil havanın kokusundan bile anlaşıldı.

MİT tarafından, Eylem hazırlığında olan teröristler eylemlerine ramak kala yakalandı.

Bir hafta on gün önce yazdığım yazımda beş Şehit verdik daha beterleri olabilir diye yazmıştım.

Keşke olmasaydı oldu!

Ve, bugün gene dokuz Vatan Evladımızın daha Şehit düştüğünü öğrendik.

Tarih, strateji, durumu okumasını bilmeyenlerin düşündüğü gibi Arap düşmanlığı üzerine kurulu bir mantıkla değil; Devlet aklıyla olanı ve olabilecekleri; esas planı iyi okuyan 
Türkiye; ABD imalatı PKK'nin lojistik hizmet birimlerini vurarak burada devlet oluşum alt yapısına izin vermem dedi.

Bunların Hamas İsrail Savaşı ile alakası olmadığı halde; Hamas İsrail Savaşı’yla beraber yaşanması ne kadar garip ve manidar  değil mi?

Ne zamandır sık aralıklarla bu sayıda Şehit vermezken iki defa bu şekilde saldırıya uğramamızın sebeplerinin kısa tarihi seyri bu!

Bas bas bağırdığını kalemimizin ucunu kırarcasına kalın kalın yazıp bazılarına duyurup okutamadığımız, okutup dinletsek te anlatamadığımız gibi basit; 
Beyne kolay gelsin diye Arap alerjisiyle sınırlanacak kadar Hamas-İsrail Savaşı’ndan ibaret değilmiş dimi.

Amerika psikolojik baskı kurarak; kendi sorunlarımızla ugraşmamızı sağlanmaya çalışarak; kendi içimizde Yok, Suriye’de, yok Irak’ta ne işimiz var; şöyle olsaydı böyle olmazdı” Devlet odaklı sunni tartışmalar yaratarak kendi içimizde en azından fikirsel parçalanma oluşturmaya çalışıyor. 
Dediğim gibi bazı, tarihi, stratejiyi bilmeyen durum okumasını anlamayan insanlarda, Arap alerjisini koltuklarının altına alıp,  parti gözlüğüyle düşünüp konuşanlar da maalesef buna alet oluyor!

Birşeye dikkat çekmek istiyorum:
Üslerimize yapılan ilk saldırgan kaç gün sonra ikinci saldırı gerçekleşti? 
Birinci saldırının tartışması bitip etkisi soğumaya başladıktan  sonra değil mi?

Arka planda hazır tuttuğu Türliye içerisindeki terör olaylarını da aba altından sopa gösterircesine de hazır tuttuğuna eminim ki MİT eylem hazırlığında olan kaç tane terörist yakaladı.

Bunlar olayların psikolojik harp tarafı:

Bir de stratejik askeri tarafı var:
Bana uzun vadede lazım benim beslediğim ilerde tasma takacağım köpeklere dokunma diyor.

ABD'nin düşündüğü sadece tek şey orta ve uzun vadede Ortadoğu'da ve bizim bulunduğumuz bölgedeki varolan ABD çıkarları.

Bunun için de defalarca yazıp söylediğin gibi;
Bir İsrail buna yetmiyor yetmeyecek, ikinci İsrail kurulmalı, bu ABD piyonu devletin adı da İsrail değil de PKK devleti olacak!
Dünya'nın gözüne soka soka yaptıkları yardımlar bir tarafa, artık demeçlerle de bunları saklamıyorlar.

Bugün, Cumhurbaşkanımız bu kurulması planlanan devletin adını da “terörist devleti kurulmasına müsaade etmeyeceğiz” diyerek MYK toplantısından sonra koydu.

Ben esas amacın ne olduğunu, Hamas-İsrail derken esas amaçların farklı olduğunu daha savaşın başlarında şu yazımda bu yazım da yazdım diye bilgiçlik taslamak istemiyorum.  

Herkesin anlayacağı şekilde kısaca olayı tekrarlamak amaçlı örneklendirmek gerekirse;

Ortadoğu benim çiftliğimdir diyen koca bir köpek var; bu çiftliği koruması için bir ortanca köpeği koymuştum, ama artık bu çiftliği koruyamıyor, hem çiftliği hem de  bu ortanca köpeği koruyacak, hem de diğer komşu çiftlikleri kontrol ve baskı  altına alacak  küçükte olsa başka bir köpeğe ihtiyaç var. 
Bu köpeği de bu görev için şimdiye kadar fazla fazla besledim, taşması da elimde, yakın çiftlikte de bir olay çıkarıp havlayacak kadar yakına geldim, yapacağım şey olarak sadece çiftliğinde yerini ilan etmek kaldı. 
O yüzden de;
Hal böyleyken köpeğimin inlerine, sonra da yesin diye yemeğini biriktirdiğim taslarına taş atmayın, atarsanız hem içerde hem de dışarıda canınızı yakarım diyor.

Biz de diyoruz ki;
Havlayan havlasın; biz işimizi sessizce yaparız.
Ve ekliyoruz:
Koca köpek, senin derdini biz ta baştan anladık, senin beslediğin köpeğe de, o köpeğin köpeğine de da taşın kocamanını atarız, o gözlerine giren taş, basına bir kupür yazı olarak bile girmez. 
Sana da öyle bir taş atarız ki; Mehmet Akif’in dediği gibi “tek dişi kalmış canavar” haline gelir; değil tv’lere çıkıp caka satar gibi pozlar vermek, vesikalık fotoğraf bile çektiremezsin!

Tarihin tozlu sayfaları;
Bu milletin sabrıyla fazla oynayan tek dişı kalmış canavar görünümlü ülkelerin ibretlik hikayeleriyle doludur; merak eden siyonist kafalı ve siyonist yalakaları bu kitapları raflardan çıkarıp tozlu sayfalarını üfleyip güzelce okusun!

Fırlayacak şunu yazmadan edemeyeceğim:
Türkiye, Yunanistan'a savaş açsa, Türkiye Genel Kurmay Başkanı 48 saat sonra Olimpos Dağı'nda bacak bacak üstüne atıp çay içerdi.
Lan, hani siz süper güçtünüz, parmak sallaya sallaya yağıyor gürlüyordunuz!
Hiçbir insani sınırı saymayıp hayvanlıkta bile çığır açma becerisi göstererek 100 gün geçirdiniz de; İstanbul Fatih kadar olan Gazze'de hakimiyet kuramadınız!
Ne oldu lan
Her gün ananız ağlıyor, babanız yas ediyor; algı süslü balondan yapılmış  süper güçler ve onlarin besleme köpekleri!

Son söz:
Şehit verdiriyoruz diye sevinmesinler:
BU MİLLETİM NE ŞEHIDİ BİTER; NE DE YİĞİDİ!

Sağlık, huzur, saygıyla kalın!