Günlerden cuma..
Salı günü İronik Sorgulamalar köşemizde dertleştik..
Cuma Köşesine gelen güzel geri dönüşlerinizden şükürle ve teşekkürle bahssettik..
Geri dönüşleriniz her yönüyle çok değerli.. 

Ve gelin bu hafta da bu bağlamda; her hafta, her iki köşeyi de kaçırmadan takip eden dostumuz, Esin hanımın sorusuna binâen başlayalım... 

Esin hanım; (Maşallah) nezâketi ve naifliğinin yanı sıra, özellikle can ve canlılar söz konusu olduğunda duygularını, merhameti ile birlikte en üst limitlerde yaşayan  güzel bir yürek... 

Ve bu duygularıyla birlikte, bir kaç hafta önce İronik Sorgulamalarda yazdığımız "Şakır Şakır" başlıklı yazı altında yorum bırakmış ve bahsettiğimiz sokak hayvanları ile ilgili olarak bir soru sormuştu.. 

Sorusu şöyleydi; Rabbim en çok insana değer vermiş, bütün nimetleri faydasına sunmuş... Ama dilsiz canlılara (hayvanlara) yapılanı aklım hafzalam almıyor, çiğ çiğ pişirilmeler, kıyafet için, eğlence için yapılan eziyetler.. Düşünüyorum, bunlar da can!
"Allahım neden izin veriyorsun buna" diyorum..
Ve  bu konu hakkında fikrinizi merak ediyorum....
Demişti... 

Bu bilinçli ve hayli derin sorunun daha geniş hâlini, güncel gündemler veya yaşadıklarımız ile birlikte; bazen dostlarımızla, arkadaşlarımızla konuştuğumuz, hattâ kendi nefsimizle dahî sorguladığımız olmuştur bizimde... 

Duygu yoğunluğu ile bu sorgulamalarımız genişliyor ve... 

*Dilsiz canlar neden eziyet görüyor?
*Zulüm neden var?
*Çocuk-kadın veya insana şiddet, istismar?
*Neden kötüler ânında ceza bulmuyor?
*Haksızlık edenler, hiç bir şey olmamış gibi nasıl hayatlarına devam ediyor?
Ve...
Allah bu dünyadaki kötülüklere neden müsade ediyor? 
Diyerek sorguluyoruz... 

Esin hanım fikir sormuş ama kendi fikrimizi değilde nedenini-nasılını dilimiz döndüğünce anlatalım inşallah.. 

Bu konuyu anlamak için yaratılan canlıların özelliklerini anlamak ve bilmek gerekir.
Şöyle ki; 
Rabbimiz tarafından yaratılan kainatta, canlılar sınıfı üçe ayrılır:
Zîhayat (canlı)
Zîruh (ruh sahibi) 
Zîşuur (akıl ve şuur sahibi) 

Örneğin;
*Bitkiler zîhayattır, sadece canlıdırlar...
*Hayvanlar hem zîhayat, hem de zîruhturlar. 
Yani yalnızca canlı değil aynı zamanda ruhları da vardır..
*İnsanlar, cinler ve melekler ise hem zîhayat, hem zîruh, hem de zîşuurdurlar. 
Yani, canlı, ruh sahibi ve aynı zamanda akıl ile birlikte şuur verilmiştir.. 

Bu verilen akıl ve şuur ile de sorumluluk yüklenilmiş, (melekler bu şuurla sadece görevli) insan ve cinler mükellef varlıklar olarak yaratılmıştır..
Mükellefiyetleri ise kulluktur! 

Ve şuur farkları ile, kulluk derecelerine göre de ahirettte cennet ve cehennem ile karşılanacaklardır.. 

Hayvanlarda ise, tek hücreli varlık olan amipten balinaya varıncaya kadar bütün hayvanlar  canlı ve ruh sahibidirler.   

Ama farklı olarak sadece kendilerinde bulunan fıtrî akla sahiplerdir. 
Meselâ kendisine iyi davrananı sevip, kötü davranandan kaçmaları, yavru bir kuşun uçma refleksi, balıkların sudan çıkmamaları, tehlike anında kendini korumaları, yemek aramaları, üreme iç güdüleri.. 

Çünkü akıl ve şuur da ayrıdır.. 
Şuur sahibinin yaptığı, bilerek yapılan ve bir karşılığı olan eylemdir! 

Hayvanlar zîşuur değildir.(şuur sahibi)
Bu sebeple sadece fıtrî akıl ile günah-sevap, hayır-şer, cennet-cehennem gibi mefhumlar onlar için söz konusu da değildir! 

İnsana gelince; Kur'an-ı Kerim'in ifadesi ile Allah, (CC) insanları akıl+şuur sahibi olarak, kendisine ibadet etsinler diye yaratmış ve kötülüklerden, fuhşiyattan, azgınlıklardan, zulmetmekten uzak durmasını emretmiş, buna uymayanları şiddetli bir azabla cezalandıracağını buyurmuş, yüz binden fazla peygamber göndermiş ve onlar da insanları her hususta ikaz etmişlerdir. 

Ve hepsine rağmen, vazifesini yapmayıp ve bu emirleri dinlemeyip hiçe sayan insanlar içinde yaptıklarının hesabını vereceği, cezasını çekeceği hesap gününü ve cehennemi yaratmıştır! 

Bu bilgiler ile anlıyoruz ki; her canlı kendine verilen özelliklere göre karşılık bulacaktır.. 

Ve Rabbimiz insana; şuur farkı ile, kainattaki tüm nimetlerin kullanım hakkını da vermiştir!
Çünkü kainatta yaratılan her şey insan için ve hayırlı olarak yaratılmıştır..
Ancak insan tercihleri ile bunları bazen şerre çevirir! 

Konumuz itîbari ile soruya dönerek "peki her şey hayrımıza ise neden kötülük var" dersek; bu sorun cevabı tam da bu yaratılış farkımızdan diyebilir miyiz? 

Hep deriz, "bu dünya imtihan dünyası"... 

Deriz de aslında ne için deriz?
İmtihan deyince sadece başımıza gelen kötü şeyler gelir aklımıza..
Hayır sadece bu değildir! 

İmtihan nedir? 
Meselâ okul hayatındaki sınavlar ne içindir?
Veya işe alım sürecindeki sınavlar...
Derecesine göre konumu belirlenir veya alacağı ücretin artması için uğraşılır.. 

İşte "dünya hayatı imtihanı" da böyledir, illa kötü şey değildir imtihan..
İyisi, daha iyisi olmak için uğraşabilmek de imtihandır! 

Geçmek gerek yükselmek için..
Geçemezsek ne olur?
Ya yerimizde sayarız, ya da daha kötüye gider her şey ve sonuçlarına yine biz katlanırız... 

İşte ahiret hayatı da bunun için var!
Hesap bunun için var!
Kul hakkı hesabı bunun için var! 

"Kul Hakkı" dediğimiz şey, ya bu dünyada helalleşmek yada ahirette insanlarla hesaplaşmaktır diye biliriz ya.. 

Aslında bu hak, yaratılmış canlıların hepsi için de bu söz konusudur..
Hayvanlar da buna dahil.. 

Kur'an-ı Kerîm'de Tekvir Sûresi 1-14 ayetleri içinde hesap günü anlatılır..

Ve 5. Ayette "Hayvanlar bir araya toplandığında...." denilmiş..
Yani Rabbimiz tarafından bildirilmiş ki; hayvanlar da o gün toplanıp haklarını alacak! 

Ya da tersten söyleyelim; hayvanlara eziyet edenler, onları öldürenler demesinler ki "onlar hayvan ne olacak"...

Yaratılmış her zîhayatın hesabı sorulacak!!
Yok yere kesilen bir ağacın bile! 

(BUNA GÖRE DİĞER ZULUMLER,VEYA ZALİMLERİ KIYASLAYIN ARTIK…)

Bu ayetle;  bu canlılarla bile hesaplaşacağımız sonucu çıkıyor değil mi? 

Ayrıca  en can alıcı farkı; bu canlıların şuur sahibi olmamaları sebebiyle, insanlar gibi dünyada helallik alamayacağımız için, onların hesabını direkt ahirette verecek olmamız! 

Bu cidden çok ürkütücü değil mi?
(TABİKİ TÖVBE EDİP BİR DAHA YAPMAYANLAR AFFEDİLİR İNŞALLAH) 

Ürkütücü çünkü; yine Kur'an-ı Kerim'de hayvanlar  ayette “ümmet” olarak isimlendirmektedir!

“Yeryüzünde yürüyen hayvanlar ve (gökyüzünde) iki kanadıyla uçan kuşlardan ne varsa hepsi ancak sizin gibi ümmettir. Biz o kitapta hiçbir şeyi eksik bırakmadık. Nihayet (hepsi) toplanıp Rablerinin huzuruna getirilecekler.”(En'am-6/38) 

Ayrıca Efendimiz, (SAV) "Kim bir canlıya, hayvana merhamet ederse, kıyamet gününde Allah da ona merhamet eder, " 

"Merhamet ediniz ki merhamet göresiniz" buyurmuştur... 

Yani merhametsizler;  o annenin dahî evladından kaçtığı kıyamet gününde, "merhamet ya Rab" diye yalvardığında  ne bulacak?


Bu kadar net bilgi ışığında eşittir: 

Rabbimiz  buna müsade ettiği için değil, sonsuz ve sınırsız güzellikte yarattığı cennetine alacağı kulları seçmek için; insanı irade sahibi olarak yaratmış, iyiyi-kötüyü tercih ebilecek şuuru bu yüzden vermiş ve bu tercihleri imtihan kılmıştır! 

Hayvana, bitkiye, insana vs tüm eziyet türleri;  o insanın konumunu, sınıfını, derecesini belirleyeceği gibi, iradesiyle verdiği kararların veya tercihlerinin sonucunu ise gerek bu dünyada alacağı karşılıklarla, gerekse ahirette vereceği hesap ve cezasıyla görececektir! 

O zaman Ez-cümle de diyelim ki; 
"Gerçek ve az bulunan elmas da siyahtır, kömür de..
Elmasla kömür aynı renkte diye aynı değeri görmediği gibi, ayrılması gerektir ki değerini bulsun" 

Biz insanlar; zîhayat, zîruh, zîşuur varlıklar olarak yaratılmış isek, aklımızı şuurumuzu hesabını verebileceğimiz şekilde bir hayat yaşamalıyız! 

Zîra Rabbimiz tarafından;  Zilzâl Sûresi 7 ve 8. Ayetlerinde zerre hükmündeki hayrın da, şerrin de karşımıza çıkacağı net olarak bildirilmiştir! 

Hepimiz insanız sûret olarak, tıpkı elmas ve kömürün aynı renkte olduğu gibi... 

Rabbimizin acizliğimizle göremediğimiz imtihan boyutu ile, bizi de ayrıştırdığını unutmayalım! 

Ve Efendimiz'in (SAV) hadisi ile diyelim ki; "Allah zalime mühlet verir, ama ihmâl etmez" 

Bu açıdan bakabilirsek; çocuklara, o canlara, ağaçlara, kısacası tüm canlılara yapılan zulümler Rabbimizin  müsadesine değil, mühletine tâbidir..


Mühlet bitip gazabın indirildiği an, vay haline o zalimlerin! 

Yani o canların eziyet gördüğünde hissettiklerini, onlara hissettirenler misliyle yaşayacaklar!

O zulümleri gördüğümüzdeki duygu yoğunluğumuz anında "neden" diye sorduğumuzda, bunları düşünerek ferahlamaya...
Tıpkı elmas misâli;  bizlerde kul olarak aynı görünmemize rağmen ederimizi, değerimizi kendimiz belirleyeceğimizi unutmadan, dünya ve ahîret hayatını güzel yaşayan kul olabilmeye...
Zalimliği seçenler için ise, mühletlerinin elbet biteceğini bilerek, sabrımıza vesile olsun duasıyla.... 

                               VESSELÂM... 

[(Yazılmasını istediğiniz, konular olursa sizlerinde paylaşması ricası ve Esin hanıma teşekkürle...)]