Şiir; aşktır, sevdadır, özlemdir, sevgidir, sevgilidir. Şiir; yapraktır, hüzündür, güzdür. Şiir, romanları mısralara sıkıştıran sözdür. Kimi zaman gözyaşı olur; kimi zaman da olaylar ve durumlar karşısında yürekten kopup gelen bir çığlık... Acıya ağıt, mazluma kalkandır şiir. Aşk; şiirle somutlaşır, kahramanlar onunla yaşar; milletler, şiirle devletleşir, ebedileşir. Şiir; kimi zaman susularak çekilen bir iç, kimi zaman da kılıç olur haksızlığa, zulme, zalime karşı. Ne demişti Mehmet Emin Yurdakul: “Bırak beni haykırayım, susarsam sen matem et /  Unutma ki şairleri haykırmayan bir millet / Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir. Ben de bunaldığım her zaman diliminde şiirin kanatlarının altında yer bulmaya çalışırım kendime…

 ÜLKEME VAH ÜLKEME!

Serv’e halef kuruldu, yine sancılı masa

El yükseltir siyasi, vatan ortada parsa

Bir yüzyılın sonunda yine geldik makasa

Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme

Sur çekmişler kaleme, ülkeme vah ülkeme!

Adaletin ‘A’sı yok, her şey dal-et’e kalmış

Kurt terk edince tanı, meydanlar ite kalmış

Sülükler bayram yapar, kararlar fite kalmış

Sözde vatanseverler toplanmış küme küme

Sırt vermişler sisteme, ülkeme vah ülkeme!

Dedem Korkut boy verip soyu soylamaz olmuş

Zulüm depara kalkmış, Köroğlu aymaz olmuş

Devlet tek/ele teslim, dertler duyulmaz olmuş

Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme

Boyun eğmiş toteme, ülkeme vah ülkeme!

Kinler kirle sarışmış; hırs, kibir tavan yapmış

Tarikatlar boylanmış, eğitim raydan sapmış

Allah’ı unutanlar, şeyh demiş; kula tapmış

Sözde vatanseverler toplanmış küme küme

Saf demişler erdeme, ülkeme vah ülkeme!

İblisin çaşıtları gündem döşüyor yola

Talan, vurgun barışık; soygun, israf kol kola

Sapkınlarda telaş var, verirler mi hiç mola

Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme

Razı olmuşlar yeme, ülkeme vah ülkeme! 

Bebek katillerini kucak açıp aklayan

İrtica akrebini sinesinde saklayan

Attığı her adımda ne der/leri yoklayan

Sözde vatanseverler toplanmış küme küme

Ok atarlar sineme, ülkeme vah, ülkeme!

Anayasa mı? Rafta. Hukuk dersen Araf’ta

Yemin edip söz veren, şeref satar ön safta

Bekamız Haça teslim, eller hazır parafta

Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme

Parmakları boheme, ülkeme vah ülkeme!

Fırat, Dicle’ye küskün kucaklaşıp akmıyor

Kızılırmak’ta eyvah dönüp düze bakmıyor

Menderesler atık sel, lale sümbül kokmuyor

Sözde vatanseverler toplanmış küme küme

Boyun eğmişler zulme, ülkeme vah ülkeme!

Hâkim hükme izinsiz, vize ağır sultanda

Rüşvet, hak ediş olmuş; mühür, mührü satanda 

Doğrular ateş sanki kavruluyor kazanda

Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme

İhanetler kaseme, ülkeme vah ülkeme!

Sınırlar delik deşik sanki yolgeçen hanı

Kumar masalarında Türk’ün aziz vatanı

Toprakta kemik ağlar, sızlar şehidin kanı 

Sözde vatan diyenler toplanmış küme küme

Göz dikmişler mahreme, ülkeme vah ülkeme!

Dönüşler U dönüşü, bak daldı karabatak

Mayından denizaltı, ha çıktı ha çıkacak!

BOP’a teslim olanlar, neft ile aklanacak

Sözde vatanseverler toplanmış küme küme

Kıymışlar can ülkeme, ülkeme vah ülkeme!

Hadi ÖNAL/ 17 Kasım 2024 / ELAZIĞ