Olur, olmadık zamanlar da olur olmaz, işler yapmaya aktif rol almaya bayılırız. Önemli olan mevzudur, anlayıp anlamadığımız değil.

Her zaman şahit olduğumuz olaylardan örnek verecek olursak; Allah göstermesin trafik kazasına tanık olduk diyelim, olay yeri anında yardımsever bir yığın insan tarafından abluka altına alınır ve ilkyardım bilen bilmeyen herkes, olaya müdahale etmek için kıyasıya bir yarış içine gireriz. Burada yapacağımız yanlış bir şey belki de kazadan daha büyük travmalara sebep olurlar, istemeden. Bu işi, kalem tutmuş mektep görmüşü de, okumamış cahilde aynı şekilde yapıyor

Erzurumsporfk

6 Şubatta Kahramanmaraş’ta yaşadığımız ve 11 ili enkaz haline getiren deprem sonrası bakan beyin, asrın felaketinde basın açıklamasını enkaz üzerinde yaptığı görüntüyü hatırlarsınız değil mi? Deprem’de enkaz altında birleri var mı yok mu, umurlarında bile olmadı. Uzatmayayım… Erzurumspor kulübünü de şu anda enkaz altında kalmış gibi düşünün. Yaşam belirtisi var mı, var… Nefes alıyor mu, hayatta kalacak kadar… Peki, yardım ettiğini zannedenlerin enkaz üstünde Kara kız oynamasının yâda tepinmesinin bir izahı var mı? Soralım bizde tabii ki bizimle beraber soranlar da az değil; Onlar bile ne yaptıklarının farkında olamadıklarından, herkesi tatmin edecek cevap veremiyorlar, vermeleri de mümkün değil. Gerçek manada enkaz altından 90 saatin sonunda canlı çıkarabilmek olası belki ama mevzu Erzurumspor olunca bu kadar gecikmiş olmanın bedeli giderek büyüyor.

Bu noktaya nasıl mı gelindi işi bilen bilmeyen herkesin her şeye burnunu sokması sonucu bu noktaya. Yönetme/yönetene yön verme sevdası başımıza büyük belaların açılmasına sebep oldu. Her şeyin en iyisini bildiğini zannedenler ( yardım olayındaki gibi) Erzurumspor ile temas kurdukları her an, travmanın daha da büyümesine ve badirenin az hasarla atlatılabilmesi ihtimalini giderek yok etmeye sebebiyet verdiler.  Bugün geldiğimiz nokta daha da vahim. Kulüp kayyuma kalmasın filmini ikinci kez ısıtıp sahneye koyanlar, kulüp yönetmeyle, eski yöneticilerden hesap sorma arasındaki ince çizgiyi basıp geçtiler.

Direksiyon hâkimiyetini sağlayamamış bir sürücünün, daha durmadan “Bu kaza nasıl oldu acaba” diye inip aracın altına yatmak istemesi gibi bir durum var ortada. Mesele sizin o kaza aracın altında kalmayı göze almanız değil, insanlar kazada aracı perte çıkarmamanın derdinde.  İşte şimdi o eski günler geliyor gözümün önüne…

Tribünlerde oyunculara ve Yönetime küfredenler, tesisleri savaş alanına çevirip, antrenman basanlar, oyuncuları hizaya çekenler, yönetici ev ve ofislerinde boy gösterenler, bu yapılanların o günün şartlarında yanlış olduğu bugün mü anladılar. Tepiniyorlar ya da maksat çok daha başka mıydı?

Gördüğüm kadarı ile iradenin hür olanıyla değil zor olanıyla bazı kararların aldırılması artık kaçınılmaz.

Uzm. Hakan Dikmen