ZAMansız sevdalar

Gönül koymuş olmamız, vaz geçtik anlamını mı taşır bilinmez ama kırk yıllık sevdalar tükeniyor, bir anlık nefes eşliğinde. 

Kırk yıl aynı yastığa baş koymuş insanlar dahi arkalarına bakmadan ters yönlerde hayatlarına devam etmektedirler. Nice dostluklar, nice ortaklıklar ve nice kardeşlikler bilinir böyle ayrılıklara sahne olan.

Dağılan yuvalarının durumunu bile bile…

Nedir? Onları bu aşamaya getiren.

Nedir? Onlara böylesine bir anda bütün gemileri yaktırarak, haklı durumlarını teyit eden.

Kesinlikle ve kesinlikle bir sebep vardır, değil mi? 

Kimilerine göre ihanettir, kimilerine göre ilgisizliktir. Kimilerine göre ise aç bırakılmaktır. Ezilmek, hor görülmek, aşağılanmak, insanlık dışı hal ve hareketlere maruz bırakılmaktır. 

Bütün bu hal ve hareketler karşısında yine de aynı yolda yürüme faaliyeti var ise onun adı bana göre başka bir şeydir. Ama sakın yanlış anlaşılmasın “sevda” değildir bu,  ya mecburiyettir ya da alternatifsizliktir.

Neye yorumlarsanız, yorumlayın.

Elbette ki ortada bir problem var, çözmek lazımdır.

Elbette ki insanların duygu ve düşüncelerine de saygı duymak lazımdır.

Vatana, millete ve bilhassa kutsal inançlara olan bağlılığa ve özgürlüğe dikkat etmek lazımdır. Bu özelliklere dikkat ederken de, haktan ve hukuktan ayrılmadan, adalet sınırları çerçevesinden bakarak hareket etmek efdal olandır.

Mademki Hz. Ömer’in makamına oturmuşsunuz, hani Ömer’in adaleti?

Mademki bu derdin dermanı bizde dersiniz; bu nasıl bir yara sarmaktır?

Mademki “vatandaştan yana” adım attığınızı ifade eder durusunuz, o zaman neden vatandaşınızı ezersiniz? Kanunlarınızı yapın ve kötüleri ezseniz ya!

Aslında, sevene cefa bu olsa gerek. 

Çektiğimiz çilelere derman ararken, düştüğümüz derdin adı ne ola, bilemedik şimdi. Ve çok iyi biliyoruz ki şu satırları okurken “oh olsun, beter olun” diyen milyonlarca insan bile mevcut.

Amacınız vatandaşlarınızın refahı ise yolu bu değil. Amacınız vatanın kalkınması ise yolu bu değil. Amacınız vatandaşlarınızın insan gibi yaşaması ise yolu bu değil…

Devlet Hastanelerinde ameliyat yapılamazken, en yakın üniversite hastanesine bilerek veya çoğu yerde imkânsızlıktan dolayı sevk edilerek, hocaların veya Üniversitenin döner sermaye hesabına binlerce liralık makbuz kestirmenin adı “sağlıkta çağ atlamak” olamaz… İnsanların, asgari geçim standartlarıyla asgari ücretleri arasında uçurumlar arası fark varken; açlık sınırıyla, yoksulluk sınırı arasında sıkıştırılmış bir asgari ücret ile hayatını idame ettir emri varken, aynı değerde ve daha fazlası bir kira ile yaşamaya çalışmanın adına “insanca yaşamak” deniliyor ise “yazıklar olsun böyle sevdaya” demenin adı neden “ihanet” olsun ki? 

Kiraları afakî oranda ZAManlama yaparak artıranlara devletin eli “ciddi ve samimi olarak” ulaşmak istemiyor ise temel ihtiyaç maddelerine her saniye yapılan ZAManlama güncellemelerine devlet “ciddi manada müdahale edemiyor veya etmiyor” ise bu ZAManlama işkencesi altında Ömer’in adaletini istemek neden “hain”lik olsun ki?

Daha birkaç ay önce; (görevini layıkıyla yapan memurlarımızı tenzih ederek) içlerinde varlığı inkâr edilemeyen, masa başında oyun oynayarak, iktidara her türlü ihanet ve hakaret eyleminde bulunan memurlarına yüzde bilmem kaç ücret artışı verirken, ayrıca belirli aralıklarla bu artışı devam ettirirken, aynı ülkenin kimlik kartını gururla taşıyan ve yıllarca bu ülkeye emek vermiş olan emeklilerinizin durumunu göz ardı ederek, verdiğiniz sadakanın şükrünü getiremeyişleri neden “ihanet” olsun ki? 

Kaldı ki; onlar (çalışan memurlarınız) size ve bu ülkeye hizmet ettikleri beyanında iken, emeklileriniz uzayda mı dolaşıyorlardı ki, sonradan ortaya çıkıp size yük oldular? 

Kaldı ki; onlar ekmeğe, emeklilerinizden daha mı fazla ücret ödeyerek sahip oluyorlar? Yakıta, suya ve hatta hayata…

Sorun belli, sorunun çözümü daha da belli. İktidar olarak ciddi manada yaklaşım sergileme kudretine sahipken, ZAMan bahanesiyle, bilerek topu taca atmanın ve sahada gökyüzüne bakarak oyalanmanın bu sevda karşılaşmasına hiçbir faydasının olmayacağını, aksine kronikleştirerek daha da ağırlaştıracağını ve çaresiz bir hastalık olarak sıkıntı yaratacağını siz bizden daha iyi bilmektesiniz. 

“Sevene bu ceza niye” demenin vakti çoktan geçti. “Yeter artık geliver yanıma, güldür yüzümü”…