Bazı ülkelerde ay isimleri, dünyada kabul edilen geleneksel ay isimlerinden farklıdır. Mesela kardeş Anadolu Türkleri Kasım ayına "Kasım ayı", kardeş Türkmenler ise Kasım ayına "Sencer ayı" diyorlar. Ay isimlerini henüz millileştirmedik.

Belki gelecekte de olmayacak. Ama 3 yıl önce yiğit askerlerimiz bu aya yeni bir isim verdiler, sözlüklere girse de girmese de, bu ayın adı Zafar.

Yine aylardan zafer... Bu ay geldiğinde bu milletin en çok kullandığı kelime Zafer'dir.

Bugüne kadar soğuk, nemli, bazen parıldayan havası ve ne toprağı, ne de ruhu ısıtmayan güneşinden dolayı pek çok kişi tarafından sevilmeyen bu ay, 3 yıl önce bu günlerden farklı bir tona büründü ve değişti. ülkenin ruh hali. Sabahın ayazını, ayazını, akşamın sazlığını bile hatırlamıyordu. 3 yıl boyunca kasım, mayıs ayından daha güzel, güllerle dolu.

Mayıs demişken, 3 yıl öncesine kadar ne zaman Mayıs gelse kanımız siyaha dönerdi. 1 Mayıs'ta Mayovka'ya giden ve dünkü kutlamayı 2 Mayıs'ta sürdüren kimse yoktu. O günler en son 1992 yılında yaşandı ve orada kaldı. Güneşli, sıcacık, kızıl yeşil, lale nergisli güzel Mayıs ayı başladığında, bir hafta sonra Şuşa işgalinin ertesi günü damarlarımızdan kara kan akacağını ve 10 gün sonra da, 10 gün sonra, şuşa'nın işgalinin geleceğini biliyorduk. Laçin'i kaybetmenin acısını yaşadık, 28 Mayıs'ta bile kırışıklarımız açılmadı.

3 yıl öncesine kadar 28 Mayıs Bağımsızlık Günü'nü bir şekilde kutlardık, sanki bir şeyler eksikmiş, bir şeyler eksikmiş gibi, bayram şarkısına tam olarak uyum sağlayamıyorduk. Temel sebep şuydu: Bir gün bile zafer kazanamadık. Bunun yerine çok fazla zehirli gün yaşadık.

Belki birçok kişi çoktan unutmuştur. Aslında bunlar unutulmaz günler. Ama o karanlık günleri hatırlamamız gerekiyordu. 20 Ocak acısını içimize sindirdikten 40 gün sonra 26 Şubat'ın acısını boğazımızda hissettik ve Kelbecer'in işgal günü olan 2 Nisan, 40'ından önce geldi. Daha 40 gün dolmadan Şuşa ve Laçin'in kaybına aşık olmuştuk. Haziran ayında işgalden kurtarılan Ağdara köylerinin yeniden düşman eline düşmesinin zulmüne katlandık, 23 Temmuz Ağdam, 23 Ağustos Fuzuli ve Cebrayıl, 31 Ağustos Gubadlı işgal günlerinin yasını tuttuk. ve 29 Ekim'de Zengila. Ardından 20 Kasım'da Karakend üzerinde Ermeni terörü sonucu düşürülen helikopterde şehit olan devlet büyüklerimizin anılarını hüzünlü bir şarkıyla andık. 40 gün geçti, yıl bitti.

Sizce 3 yıl öncesine kadar üst üste 40 mutlu günümüz yoktu, her 30-40 günde bir yeni trajedimizin ve yenilgimizin yıl dönümünü anmak, onların acılarına katlanmak zorundaydık. Yıllar böyle geçti; karanlık günler, karanlık aylar, karanlık yıllar yaşadık. Üç yıl öncesine kadar.

3 yıl önce sanki dünya değişmişti, milletin ruhu, milletin ruhu, askerlerimizin maharetleri değişmişti. Günlerin rengi, ayların havası, yılın aurası da değişti.

Artık zafer günlerimiz arasında 40 gün yok, sadece 4-5 gün var. Bu Cebrail, yani Sugovuşan, sonra Fuzuli, sonra Hadrut, sonra Hudafarin, sonra Gubadlı, tapınaktan sonra Zengilan ve son olarak Mincivan. Son olarak Şuşa. Kahramanlarımız Şuşa'yı göklere çıkardı. Düşman başlarına gelenlere şaşırmıştı ve Şuşa'nın pençelerinden nasıl kurtulduğunu hâlâ anlamadılar, hâlâ kızamıyorlar - hem kendi bencillikleri hem de Karabağ'ın ana tacının sahibine iadesi.

Şuşa gerçekten bir taçtır. Elinde ve başında bulunduğu Karabağ'ın kralıdır. Şuşa'nın kurtarılmasından 3 yıl sonra Karabağ Han'ın ana köyünün kurtarılması, Şuşa'nın Karabağ'ın sadece idari merkezi ve eski başkenti değil, aynı zamanda kalbi olduğunu da gösterdi.

Sadece 44 günde ülkenin kara günlerinin büyük kısmı sıfırlandı.

Şimdi Zafer ayı. Bundan 3 yıl öncesine kadar her ay en az bir gün yas yaşayan halkımız, bu ayın 8'inde son kez Zafar ayında ağlayarak, o gözyaşlarını şehidine ve gazisine adadı. O günden bu yana milletin yüzünde bir gülümseme var. Bundan sonra bu halk sürekli zafer seslerini duymaya başladı. Şuşa'nın kurtarılması sırasında atılan kurşunlar Ağdam, Kelbecer ve Laçin'i kurtarmaya yetti.

Artık Karabağ'ın külleri elimizde, sıradan bir askerden başkomutanına kadar bu büyük zaferde emeği geçen herkese şükranlarımızı sunarak zaferimizin 3'üncü yılını gururla kutluyoruz.

40 gün önce Hankendi'nin kurtarılmasıyla sonuçlanan çatışmalarda ölen oğullarımızdan birini tanıyorduk, adı Gasim'di. Bu ay aynı zamanda onun ayıdır.

Halid KAZIMLI