Haydi gelin empati yapalım!

Farz edelim ki pozitif ayrımcılıklıyız. 

Yani özrümüz var.

Veya başka bir deyişle, özürlüyüz ama insanız; nefes alıp veriyoruz, sevinebildiğimiz gibi üzülebiliyoruz. Belki inanmayacaksınız ama bizim de ağlamak gibi bir özelliğimiz var ve hatta çoğunuzdan daha çok ağlayabiliyoruz. Ve belki bir kez daha inanmayacaksınız ama bizim de gözyaşlarımızın rengi sizinkilerle aynı… Bu arada acıkınca yemek yiyoruz ve bu yemiş, içmiş olduğumuz gıda artıkları için de her insan gibi bizimde ihtiyaç gidermemiz gerekiyor.

Ve düşünün ki şehrimizin güzide mekânlarından kale önündeyiz ve böyle bir ihtiyaç hâsıl oldu.

tum1haber/medya/yerel/Erzurum/özel-yorum-haber

Ne yapmamız gerekiyor? 

Sormamızda bir sakınca yoktur umarım.  

Mesela birilerinin en yakın tuvalete gitmemizi önerdiğini hisseder gibiyim. 

En yakın tuvaletler, daha doğrusu bize göre ve yaşlılara göre ve kadınlara göre ve hatta çocuklara göre rahat ve temiz bir şekilde insan gibi kullanabileceğimiz tuvaletler nerededir diye merak edip araştırmaya çıktığımızda en iyi çarenin altımıza bırakmak olduğunu gördük…

Yok.

Çünkü var olan birkaç tuvaletin her hangi bir özelliği olmadığı gibi bırakın bizim gibi farklı bir özen gerektirenlerin kullanmasını, sağlıklı ve normal insanların dahi kullanmasının mümkün olmadığı bir vaziyette olduklarını acaba kaç kişi biliyor.

Mesela belediye başkanlarımız en son ne zaman bir tekerlekli sandalye ile veya gözleri kapalı hiç bir ışık görmeyecek şekilde bağlı bir şekilde veya koltuk değnekleriyle kendi sorumluluk alanlarında bulunan bu tür mekânları gezdiler.

Veya kullanmaya yeltendiler.

Veya merak edip ne durumdadırlar diye kontrole gittiler.

Hatta bütün kamu kurum ve kuruluşlarının amirlerinin, yetkililerinin kısacası söz sahibi olanlarının hangileri en son ne zaman bu uygulamaya kendilerini soktular?

Veya vatandaş olarak bizlerden kimler veya kaç kişi kale önünden veya şehrin her hangi bir yerinden ihtiyaç oluştuğu zaman en yakın tuvaletlere koşar adım gittiler ve ihtiyaçlarını giderdiler?

Bir yıl içerisinde 2025 yılı için Turizm Başkenti olarak ilan edilen bir şehrimiz var ve bahse konu özelliklerde tuvaletimiz yok.

Bu alanda bütün yaş gruplarını içerecek şekilde bayanlara, yaşlılara, çocuklu kadınlara, çocuklara ve ayaklarından rahatsız olan bütün erkeklere, özürlü olan kim var ise tamamını kapsayacak bir şekilde kullanıma açık bir tuvaletimiz yoktur… 

Var olan ve resmiyette görünen tuvalet ise sağlıklı olmadığı gibi yukarıda bahsettiğimiz özelliklerdeki insanlarımızın tamamının kullanımına müsait değildir.

Buyurun empati yapalım.

Ne dedik?

Farz edin ki o tekerlekli sandalyede olan sizsiniz, eşiniz veya çocuğunuz… Yabancısınız, tanımıyorsunuz size tarif edilen bilmem kaç yüz metre uzaklıkta ki tuvaletlerin yerini ne yapacaksınız? 

Her şeyiniz ile dört dörtlük sağlıklı dahi olsanız olmayan tesis karşısında kendinizi sıkmaktan başka çare olmadığını göreceksiniz.

Olmadı;

Ya altınıza bırakacaksınız, ya her daim bezlenerek gezeceksiniz. 

Ya da ortaçağ Avrupa’sında olduğu gibi yanımızda lazımlık dolaştırıp, uluorta def-i hacet yapıp en yakın ağacın altına boca edebiliriz.

Veya en iyisi el birliğiyle içerisinde çocuk emzirme ve bakım odası olan, hatta ve hatta sıcak suya ihtiyacı olan insanımızın rahatlıkla boy abdesti alabileceği bir adet özel bölmesi olan ve her türlü özürlü kardeşimizin rahatlıkla kullanabileceği, bayan-erkek bölmeli bir kolaylık tesisinin yapılmasıdır.

Maliyeti mi?

İnanın istenilir ise hiçbir şey, zorlanılır ise bir kişinin tek başına bineceği bir makam arabası kadar değildir!

Bir dakika sonrasının kime ne sürpriz hazırladığı asla bilinmez. O sıkışan ve çaresiz bir şekilde insanlık onurunu kurtarmak için toplum içerisinde çaresizlik yaşayan siz veya biz olabiliriz.

Bir saniye sonrasının potansiyel özürlü adayı olduğumuzu asla unutmayalım…