Yıllarca bize haramdan kaçınmayı öğrettiniz. Sofraya domuz eti koyarsak cehennemlik, ama devletin sofrasına çöküp milletin hakkını çalarsak “hizmetkâr” oluyorduk öyle mi?

Tabelada “adalet”, içeride ihale hokkabazlığı. Cuma ön safta, pazartesi banka kasasında. Haram haram dediniz, ama haramı hep halk yedi, siz ise haramın en rafine, en ballanmış halini afiyetle götürdünüz.

Domuz haram dediniz, tamam eyvallah… Ama bir de şu devletin malına çöken, yetim hakkını midesine indiren, kul hakkını faizsiz yutanların adını da koyun: Domuzdan aşağı!

Kur’an’ı dillerine dolayıp, vicdanlarını kapı arkası yapanların sayısı arttıkça, ahlâk küçüldü, utanma tarihe karıştı. Şatafatlı vaazlar verdiniz, ama gözünüz hazineye kilitliydi. İman zırhı giymiş hırsızlarsınız siz!

Hoca sizin cenazenize “iyi bilirdik” desin diye mi yaşıyorsunuz bu kadar yalanla? Ölüm ilanlarında “namuslu bir ömür sürdü” yazılmasın diye mi bu kurnazlık?

Cebinde ayet, elinde kasa… Ahlakınızın markası yok, barkodu da sahte. Doymazlığınız oruçla değil, rüşvetle beslendi.

Ama unutmayın:
Bir gün gerçek adalet gelirse, ne hoca yetişir sela okumaya, ne imam kalır sizi aklamaya.