Avrupa siyasi çevrelerinde Ukrayna hakkında şu anda hangi görüşler hakim, Avrupalılar arasında Trump'a giden yolda kimler var ve müzakerelerde kilit umut kim olabilir , kimler Amerikan başkanını açıkça rahatsız ediyor? RBC-Ukrayna'daki köşede okunabilir.

"Trump için biz - Avrupa - çöpüz," diyor Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi'nin (PACE) deneyimli bir delegesi RBC-Ukraine'e. Son haftalardaki en endişe verici konulardan birini tartışıyoruz - Donald Trump'ın Ukrayna konusunda Putin ile tam da bu "anlaşmayı" yapma olasılığı, sadece Ukrayna'nın değil, aynı zamanda tüm Avrupa'nın da arkasından.

Bu konuşma, Putin'in "gayri meşru Zelenskyy" hakkındaki uzun süredir devam eden propaganda anlatısını yeniden canlandırmasından ve daha sonra Trump'ın Ukrayna ve Rusya özel temsilcisi Keith Kellogg'un seçimler yapılmasına ilişkin görüşüyle ​​güçlü bir destek vermesinden önce gerçekleşti. Önümüzdeki günlerde Trump ve Putin arasında yapılacağı söylenen telefon görüşmesinin ardından ortalama Avrupa kaygı düzeyinin sarıdan kırmızıya döneceği aşikar.

"Trump Rusya ve Çin'e odaklanmış durumda. Zelenskyy'nin onun için kırmızı halıyı serdiğini görüyoruz, ancak Trump bunun üzerinde yürümek istemiyor," diyor kaynak. Gerçekten de, son aylarda Ukraynalı yetkililer, Cumhuriyetçilerin hor gördüğü Demokratlara sert laflar da dahil olmak üzere, Trump'ı memnun etmeye çalıştılar.

Ancak Kremlin lideri, Trump'ı hedef alan açık ama baskıcı mesajlarla aynı oyuna açıkça katıldı: "2020 seçimlerinde çalınan zafer", "Trump yönetiminde Ukrayna'da kriz olmazdı" vb. Amerikan liderinin sempatisini kazanmak için yapılan bu perde arkası rekabeti kimin kazanacağı henüz bilinmiyor ancak "arka oda anlaşması" korkusu Avrupa'ya yayılıyor.

RBC-Ukrayna'nın açıklamalarına göre ilk muhatap gizli bir Amerikan karşıtlığı sergilerken, ikincisi tam tersine transatlantik birliğin sadık bir destekçisidir. Ancak mesajlar benzerdir. "Ukrayna ile ilgili bir anlaşmanın herhangi bir geniş zirvede yapılması pek olası değildir. Büyük olasılıkla birkaç kişi her şeye kapalı kapılar ardında karar verecektir," diyor. Ve önerilen listeye - Trump, Putin, isteğe bağlı olarak Xi Jinping - şunu ekliyor: Mark Rutte.

Trump döneminin yeni siyasi gerçekliğinde, yeni NATO Genel Sekreteri gerçekten de küresel düzeyde sağduyunun kilit elçilerinden biri. Önemli olan, Trump ile yerleşik bir ilişkisinin olması. Dahası, birkaç yıl önce Avrupa siyasi çevrelerinde Rutte, o zamanlar Hollanda Başbakanı olan ve Trump'ın ilk döneminde Amerikan başkanı ile Avrupalılar arasındaki ilişkilerde keskin köşeleri yumuşatma konusunda gizemli bir yeteneğe sahip olduğu için "Trump fısıldayıcısı" olarak adlandırılıyordu.

Rutte, Trump'ta kolektif Avrupa ve onun somutlaşmış hali olan Avrupa Komisyonu liderliği kadar alerji yaratmıyor. Bunun iki nedeni var. Birincisi, Trump'ın hayalinde Euro-bürokrasi, Elon Musk'ın şu anda ABD'de coşkuyla parçaladığı "derin devletin" özüdür: belirsiz işlevleri olan, hiç kimsenin seçmediği ancak AB'nin istikrarını ve kurumsal sürekliliğini sağlayan belirsiz figürlerden oluşan bir lejyon - Trump'a yabancı ve dolayısıyla düşmanca kavramlar.

İkinci neden, ona göre, pan-Avrupa yapıları, ulusal liderlerle doğrudan "anlaşma yapmayı" engelleyen gereksiz bir katmandır. Trump, göreve geldiği iki haftadan fazla süre boyunca meselelere karşı aşırı kişisel yaklaşımını canlı bir şekilde gösterdi: Bir başkenti aradı, sonra bir diğerini ve üçüncüsünü - ve presto, sorunlar çözüldü, ticaret savaşları daha başlamadan kazanıldı (en azından MAGA seçmenlerinin hayal gücünde).

Ancak burada, şartlı İspanya, Çekya veya Finlandiya liderlerini aramak ve onlara "görev atamak" işe yaramayacaktır - herhangi bir ciddi hareket Brüksel ile koordine edilmelidir. Bu Trump'ı açıkça hayal kırıklığına uğratıyor.

Aynı zamanda, Ukrayna liderliği son zamanlarda Avrupa'nın herhangi bir barış müzakeresinde masada bulunması gerektiği mesajını aktif olarak teşvik ediyor. Ancak, Avrupa'nın kendisi ivme kaybettiği için bunun gerçekleşmeyebileceğini kabul ediyorlar.

Bu, öncelikle "Avrupa'nın iki odalı kalbi"ni ilgilendiriyor - Fransa ve Almanya. Ancak Fransa'da hükümet her gün istifa etme korkusuyla yaşıyor, Almanya'da ise koalisyon uzun bir acıdan sonra öldü, seçimler ve zorlu bir yeni koalisyon süreci var.

Dahası, RBC-Ukrayna raporunun bilgili muhatapları olarak, örneğin Emmanuel Macron veya Olaf Scholz'a doğrudan erişimi olan Avrupa milletvekilleri bile, Trump'ın Ukrayna ve Avrupa'nın bütünüyle ilgili gelecek planları hakkında özellikle bilgilendirilmiş değiller. Bu, elbette, ABD ile bir ticaret savaşına dair halihazırda görünür bir şekilde ipuçları veren bir geleceğe dair kafa karışıklıklarını ve korkularını daha da yoğunlaştırıyor.

Avrupa koridorları, karışıklığın yanı sıra, sözde pasifizmle ("Neden oturup konuşmuyorsunuz?"), Moskova korkusuyla ("Ya Ruslar bize bomba atarsa?" ve daha pragmatik olan "Ya benzin fiyatları artarsa ​​ve seçmenler seçimlerde bizi reddederse?") ve sadece savaş tarafından engellenen, çok gizli ama açık bir "her zamanki gibi işlere" dönme arzusuyla dolu.

AKPM'nin kış oturumu (fotoğraf: Avrupa Konseyi basın servisi)

Neyse ki, bu duygular elle tutulur düzeyde ancak PACE'de baskın değil. Belki de Ukrayna ve delegasyonu herkese sürekli kendilerini hatırlatmasalardı, durum farklı olurdu. Ancak şu anki haliyle, Ukrayna'yı desteklemek Meclis'te iyi bir davranış meselesi olarak görülüyor ve hatta Macar delegasyonu bile düzgün davranıyor.

Ancak, Ukrayna'ya destek ifade etmenin ve Rusya'yı kınamanın ötesinde, Avrupa'nın "büyük müzakerelere" hazırlanmanın mevcut aşamasında rolünü nerede gördüğü hala belirsiz. PACE kararında, "Ukrayna'da adil ve kalıcı barışa Avrupa taahhüdü" başlıklı yüksek sesli başlık altında, Avrupa'nın rolü hakkında çok az ayrıntı var. Ana fikri - "güç yoluyla barış" - birçok kişi için, hatta Ukrayna'nın destekçileri arasında bile belirsiz.

Ukrayna'nın başlıca Avrupa dostları Baltık ülkeleri, Avrupa Kuzeyi ve Birleşik Krallık olmaya devam ediyor. Ancak birlikte bile, özellikle İngiliz hükümetinin ciddi iç sorunları göz önüne alındığında, Ukrayna'ya yönelik küresel gündemi dikte edemezler. "Avrupa savunma sektöründe bir şeyler yapmaya başlayabilir, ancak bunu her zaman yaptığı gibi yapacak - çok yavaş, on yıl boyunca. Ne sizin ne de bizim o kadar zamanımız var," diyor bir Avrupalı ​​diplomat RBC-Ukraine'e.

Şu anda gündem ABD ve bizzat Trump tarafından dikte ediliyor, diğerleri ise sadece tepki vermeye zorlanıyor. Ve şimdiye kadar Batı'da Amerikan Başkanı'na kesin bir şekilde "hayır" diyebilecek kimse çıkmadı.