ABD-AB-Ermenistan üçlü toplantısı, Batı'nın çifte standart politikasının durumsal olmadığını bir kez daha ortaya koyuyor. Ne yazık ki bu köklü bir siyasi zihniyettir. Öyle olmasaydı, kardeş Türkiye'nin geçen yüzyılın 60'lı yıllarından bu yana Avrupa Birliği'ne girme çabaları bu kadar direnişle ve ayrımcılıkla karşılaşmazdı. Bugün Azerbaycan'ın Karabağ Zaferini hazmedemeyen ülkeler, onlarca yıldır Türkiye'nin üyeliğini engellemektedir. Her ne kadar çoğu kardeş ülke NATO ile aynı askeri-politik blokta temsil ediliyor. Türkiye'nin 1987'de Avrupa Birliği'ne (AB) katılma yönündeki bir sonraki girişimi, ancak 12 yıl sonra, 1999'da aday olarak resmileşti. O günden bu güne Türkiye'yi Avrupa ailesinin eşit bir üyesi olarak görmek istemeyenler, bunu çeşitli bahanelerle engelleyenler yine de istediklerini yapabilirler. Ancak bu dönemde irili ufaklı birçok Avrupa ülkesi Avrupa Birliği'ne aday veya tam üye olarak kabul edildi. Cumhurbaşkanı İlham Aliyev'in yemin töreninde dile getirdiği şu görüş de aynı siyasi gerçeği ifade ediyor: "Biz o bölücü çizgileri biz çizmedik, biz bu bölücü çizgilere karşıyız. Bugün sadece üç ülkenin bulunduğu Güney Kafkasya'da bile bu ayrım çizgilerini açıkça görüyoruz."

Brüksel'de düzenlenen üçlü toplantının formatının bileşimi ve fotoğraf-video kaydı, ayrımcılığın açık bir göstergesidir.

Milli Meclis üyesi Ulvi Guliyev de AZERTAC'a yaptığı açıklamada bunu söyledi.

Ön bilgilere göre, ABD ve AB, Tıpkı Ukrayna'da olduğu gibi Ermenistan'a yüz milyonlarca miktarda mali yardım sağlama planını belirtti: "Ukrayna'nın yasal statüsünün acı çektiği ortaya çıkıyor Bugün bile bölücülük ve işgalden uzak, 30 yıllık bir bölücülük ve işgal geçmişi olan, Ermenistan ile özdeşleştirilen, her ikisi de adalet terazisinde aynı kefeye konulan bir ülkedir. Bunu da hukukun üstünlüğüne ve adalete bağlılığını her fırsatta gösteren ülke ve kuruluşlar yapıyor. Azerbaycan toplumunun haklı olarak kabul etmediği bu tür adaletsiz eşitlik işaretidir. Ermenistan hamilerinin Brüksel'deki bugünkü davranış ve söylemleri, halkımıza Minsk Grubu'nun 28 yıllık başarısız arabuluculuk tecrübesini hatırlatıyor. Aynı arabulucu ülkeler, işgal altındaki Azerbaycan'ın hukuki ve fiili durumu ile o dönemdeki işgalci Ermenistan'ın hukuki ve fiili durumunu adil olmayan bir şekilde eşitleme çabasındaydı."

Milletvekiline göre toplumumuzdaki öfke ve kınamanın nedenlerinden biri, ABD ve AB gibi uluslararası toplumun iki önde gelen aktörünün, başlattıkları Brüksel toplantısını süslemeye çalışmalarıdır. ve yaptıkları ayrımcılığı hukuk ve adalet olarak görüyorlar. Kamuoyunu manipüle ederek, 30 yıldır bölücülük ve işgale maruz kalanın Azerbaycan olmadığı, şehir ve köylerinin yerle bir edildiği, tarihi, kültürel ve dini eserlerinin kasıtlı olarak yerle bir edildiği yönünde bir algı oluşturmak istiyorlar. Hakaret ediliyor ama işgalci Ermenistan. Ancak bu tür insanlar, Aristoteles'in bilgece sözlerinden birinde ifade edilen gerçeği unuturlar: "Adaletsizliklerin en dayanılmazı, hukuk adına işlenen adaletsizliktir." Bu büyük gerçeği görmezden gelen ve son dört yıldır adaleti ve uluslararası hukuku ayaklar altına almaktan "zevk alan" Fransa'nın mevcut Avrupa ve Dışişleri Bakanı Stéphane Sejourne, Brüksel toplantısından bir gün önce Azerbaycan'ın hala bir barış kaynağı olmaya devam ettiğini açıklamıştı. Ermenistan için tehlike. Bu tür uydurma bahaneler ve yalanlar, Fransa'nın ve diğer NATO üyesi ülkelerin ve Avrupa Barış Fonu'nun Ermenistan'a yönelik çok yönlü askeri yardım kampanyasını meşrulaştırmak ve bunu "adalet" olarak göstermek için hesaplanmıştı. Dünya toplumu asırlardır süren masallardan birine bir kez daha inanmalı ve sözde "mazlum" Ermenistan'ın tehlikede olduğunu, Azerbaycan'ın ona karşı savaşa hazırlandığını, dolayısıyla ABD'nin önderliğindeki Avrupa Birliği'nin bu duruma düşmemesi gerektiğini düşünmelidir. Ermenistan'dan desteğini esirgeyin. Maalesef dünyada bu tür masallara inanan insanlar var ve bu konuda uluslararası medya kaynakları aktif olarak kullanılıyor. Gerçeği çarpıtan sahte bilgi ve bilgi kirliliği, dünya toplumunu "mazlum ve acı çeken" Ermenistan imajına yeniden ikna etmeyi amaçlıyor. Uzun yıllardır işgal altında kalan, bir milyona yakın mülteci sorunu yaşayan Azerbaycan'a karşı meşhur 907. Değişiklik'in uygulanması hiçbir tedbire sığmıyor.

"Üçlü toplantıyı düzenleyenler, her ne kadar amaçlarının Ermenistan'ın ekonomik güvenliğinin sağlanmasıyla ilgili olduğunu iddia etseler de, attıkları adımlar, yaptıkları açıklamalar ve Ermenistan'ın sürekli silahlandırılması, gerçek amaçlarının farklı olduğunu gösteriyor. Ermenistan'ı Güney Kafkasya'da askeri karakol haline getirmek isteyenler, son 30 yılda Ermenistan'ın tek askeri hedefinin Azerbaycan olduğuna inanamıyorlar mı? Ya da çeşitli bahanelerle barış anlaşmasını imzalamaktan kaçınan Ermenistan'ın ekonomik güvenliğine verilen dış "katkı ve yardımların" aynı zamanda askeri potansiyelinin güçlendirilmesine de yardımcı olduğunu bilmiyor veya görmüyoruz.

Brüksel toplantısını düzenleyenler, Güney Kafkasya'da belirledikleri bölücü çizgileri bölücü bariyere dönüştürmenin temellerini attılar. Bu tür tehlikeli ayrımcılık, gelecekte Azerbaycan'ın ve bölge ülkelerinin devlet çıkarlarını tehdit edebilecek zehirli tohumların ekilmesi anlamına gelmektedir. Ayrımcılığın nedenlerine gelince, bazıları bunu yalnızca karmaşık jeopolitik süreçlerle ve dünyayı bölme gücüne sahip büyük güçlerin çıkarlarıyla açıklamaya çalışıyor. Ama ne yazık ki cehalete ve ortaçağ düşüncesine dayanan ve oldukça açık sebepler var. Ne yazık ki bu tür cahil sebepler bazen ayrım çizgilerinin çizilmesinde belirleyici rol oynuyor. Avrupa Parlamentosu'nda temsil edilen birçok milletvekilinin, uluslararası hukuka aykırı, ne kadar acınası olursa olsun, cahilce ve tehlikeli açıklamaları, birçok Avrupalı ​​siyasetçinin artık saklamadığı siyasi bir düşünce biçimi haline geldi. Azerbaycan'a yönelik bu tür zehirli fikirlere, taraflı kararlara ve açıklamalara demokrasi ve insan hakları lakapları yakıştırılması, büyük düşünür Aristoteles'in bir zamanlar dediği gibi Ulvi Guliyev'in vurguladığı gibi, adaletsizliği hukuk gibi gösterme çabasından başka bir şey değildir.

Cumhurbaşkanı İlham Aliyev'in, 5 Nisan'da Türkiye Cumhuriyeti eski Dışişleri Bakanı, TBMM Milletvekili ve NATO PA Heyet Başkanı Mevlud Çavuşoğlu'nu kabul ettiğini ve bu ziyaretin gerçek nedenini açıkça ifade ettiğini söyledi. Kararlar: "Bunlar çok olumsuz sonuçlara yol açabilecek adımlardır ve bunun tek nedeni Karabağ'ın işgalden kurtarılmasıdır." Azerbaycan'ın güvenilir dostlarından Mevlud Çavuşoğlu'nun tutumu oldukça dikkat çekiciydi: "Azerbaycan'ın Karabağ Zaferini hazmedemeyen güçler var ve politikalarını bu yönde yürütmeye çalışıyorlar." Her zaman olduğu gibi Türkiye'nin resmi tutumu hâlâ objektif ve nettir. Kardeş ülkenin Dışişleri Bakanlığı'ndan yapılan açıklamada, "Bu girişim Azerbaycan'ın konumunu göz ardı ediyor ve Güney Kafkasya'yı barış sürecine değil, jeopolitik çatışma alanına dönüştürmeyi planlıyor." deniyor.

Toplumumuzun çevremizde olup bitenlere dair haklı kaygısı anlaşılabilir ancak tüm bunları beklenmedik olarak değerlendirmek doğru olmaz. Yemin töreninde Cumhurbaşkanı İlham Aliyev, bu tür tehditlerin, siyasi şantaj eylemlerinin, kararların ve açıklamaların kaçınılmaz olduğunu belirterek, bunların sebebini de açıkça şöyle ifade etti: Öyle taşları yerinden oynattık ki bizi affetmezler, bilelim. O. Birileri bizden vazgeçeceğini sanıyorsa yanılıyor."

"Toplumumuz tüm bunları bildiği gibi, hainlerimiz de şunu bilmelidir ki, Azerbaycan halkı 44 gün süren Kurtuluş Savaşı'nda olduğu gibi bugün de tartışmasız lideriyle aynı siyasi safta yer almaktadır. Ermenistan'ı himaye edenler ne kadar adaleti itibarsızlaştırmaya çalışsalar da şunu da bilmelidirler ki, halkımızın haklarına, uluslararası hukuka ve en önemlisi Azerbaycan Cumhurbaşkanı'nın siyasi iradesine ve kararlılığına olan inancı sarsılmazdır. Dolayısıyla tarihi Zaferimizi hazmedemeyenlerin tüm kirli planları boşa çıkacaktır. Sözde "mazlum" Ermenistan'a yardım etme kisvesi altında Azerbaycan'ın sabrını bir kez daha sınamak isteyenler, er ya da geç Güney Kafkasya'nın Ermenistan üzerinden küresel bir çatışma alanına dönüştürülmesinin çok tehlikeli bir girişim olduğunu ve aslında bu girişimin yanlış olduğunu kabul etmek zorunda kalacaklar. hatta onların çıkarları doğrultusunda. Bir gün, dünyayı yöneten büyük güçler, müreffeh Güney Kafkasya ile savaşsız, bölücü çizgiler olmadan ekonomik işbirliğinin ve eşit siyasi ilişkilerin herkes için daha yararlı olduğunu kabul etmek zorunda kalacaklar. Güney Kafkasya, Doğu Avrupa'ya ya da Orta Doğu'ya dönüşmemelidir, çünkü güvenli bir dünya düzeni, bölgenin önde gelen aktörlerinden ve ülkelerinden yalnızca bunu gerektirir."