Türk'lüğü yücelten Milliyetçi şiirleriyle tanıdığımız ve Adana'nın kurtuluş günü olan 5 Ocak'ta yazdığı "BAYRAK" şiirinden dolayı
"Bayrak şairi" olarak da andığımız Türk şairimiz Arif Nihat Asya'yı vefatının 49. yılında rahmetle anıyoruz.
"Bayrak" şiirini yazdığı tarihte
5 Ocak 1975'te hakkın rahmetine kavuşmuştur.
Kabri, Ankara Karşıyaka Mezarlığı'ndadır.
(7 Şubat 1904 İnceğiz, Çatalca, İstanbul - 5 Ocak 1975 Ankara )
Ruhu şâd, mekânı Cennet olsun.
Âmin.
BAYRAK
Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü,
Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü,
Işık ışık, dalga dalga bayrağım!
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.
Sana benim gözümle bakmayanın
Mezarını kazacağım.
Seni selâmlamadan uçan kuşun
Yuvasını bozacağım.
Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder...
Gölgende bana da, bana da yer ver.
Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar:
Yurda ay yıldızının ışığı yeter.
Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün
Kızıllığında ısındık;
Dağlardan çöllere düştüğümüz gün
Gölgene sığındık.
Ey şimdi süzgün, rüzgârlarda dalgalı;
Barışın güvercini, savaşın kartalı
Yüksek yerlerde açan çiçeğim.
Senin altında doğdum.
Senin dibinde öleceğim.
Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim:
Yer yüzünde yer beğen!
Nereye dikilmek istersen,
Söyle, seni oraya dikeyim!
Arif Nihat Asya
* * *
BİR BAYRAK RÜZGÂR BEKLİYOR
Şehitler tepesi boş değil,
Biri var bekliyor.
Ve bir göğüs, nefes almak için;
Rüzgar bekliyor.
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye;
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş meçhul asker diye?
Destanını yapmış, kasideye kanmış.
Bir el ki; ahretten uzanmış,
Edeple gelip birer birer öpsün diye fâniler!
Öpelim temizse dudaklarımız,
Fakat basmasın toprağa temiz değilse ayaklarımız.
Rüzgarını kesmesin gövdeler
Sesinden yüksek çıkmasın nutuklar, kasîdeler.
Geri gitsin alkışlar geri,
Geri gitsin ellerin yapma çiçekleri!
Ona oğullardan, analardan dilekler yeter,
Yazın sarı, kışın beyaz çiçekler yeter!
Söyledi söyleyenler demin,
Gel süngülü yiğit alkışlasınlar
Şimdi sen söyle, söz senin.
Şehitler tepesi boş değil,
Toprağını kahramanlar bekliyor!
Ve bir bayrak dalgalanmak için;
Rüzgar bekliyor!
Destanı öksüz, sükûtu derin meçhul askerin;
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş meçhul asker diye? ...
Arif Nihat Asya
* * *
FETİH MARŞI
Yelkenler biçilecek, yelkenler dikilecek.
Dağlardan çektirilen, kalyonlar çekilecek;
Kerpetenlerle sûrun dişleri sökülecek.
Yürü hâlâ ne diye oyunda, oynaştasın.
Fatih'in İstanbul'u feth ettiği yaştasın.
Sen de geçebilirsin, yardan, anadan, serden;
Senin de destanının okuyalım ezberden,
Haberin yok gibidir, taşıdığın değerden.
Elde sensin, dilde sen; gönüldesin baştasın;
Fatih'in İstanbul'u feth ettiği yaştasın.
Delikanlım, işaret aldığın gün atandan,
Yürüyeceksin, Millet yürüyecek arkandan,
Sana selâm getirdim Ulubatlı Hasan'dan...
Sen ki burçlara bayrak olacak kumaştansın,
Fatih'in İstanbul'u feth ettiği yaştasın.
Bırak, bozuk saatler yalan yanlış işlesin,
Çelebiler çekilip, haremlerde kışlasın;
Yürü arslanım! Fetih hazırlığı başlasın!
Yürü, hâlâ ne diye kendinle savaştasın:
Fatih'in İstanbul'u feth ettiği yaştasın.
Arif Nihat Asya
ONLAR
Nerde kaldı o anlar ki,
Analar kurt doğururdu,
Hilkat insan çamurunu
Destanlarla yoğururdu.
Nerde o yiğitler ki gür
Sesleri ülkeyi bürür,
"Yürü!" dese dağlar yürür,
"Dur!" dese kalpler dururdu?
Yurda, baş dedikleri bir
Ağır adakla geldiler
Ve şu bayraksız dünyaya,
Bayrakla geldiler.
Kopardılar ayı gökten,
Bir ipek dala astılar...
Yurt dediler, gölgesine
Ayaklarını bastılar.
Yeryüzünün göbeğinde
Kuruldu Kurultayları...
Günleri sönmek bilmedi,
Yere düşmedi ayları.
Onlardan kaldı bu toprak...
Biz gezip tozmayalım mı?
Yabanlar kıskanır diye
Destan da yazmayalım mı?
Benim, dedemle yan yana
Yazılı kalacak adım...
Yıldızların söneceği
Güne yıldızlar sakladım.
Arif Nihat ASYA
TOYŞAD
