Bu değişikliğin önemi göz ardı edilmemelidir; zira bu, bölgeye yönelik daha önce uygulanan politikanın bir bütün olarak yanlış olduğu anlayışının olgunlaştığının bir göstergesidir.

Karadağ medyası, Batı'nın bölgeyle ilgili önceki politikasının öncelikle Belgrad ile ilişkilere dayandığını vurgulayan analize böyle başladı.

Ona göre, Bosna Hersek'te ihmal edilen sorunlar ve Karadağ'daki krizin derinleşmesi ve Kosova ile somut çözümün uzatılması, yalnızca Avrupa ve Avrupa-Atlantik gündemini yani ittifakı değil, aynı zamanda ayrıca Rusya'nın kötü niyetli etkisine karşı mücadelenin etkinliği.

Madde:

Yeni yıl Kosova'nın diplomatik başarılarıyla başladı.

Birincisi, Kosova pasaportu nihayet Schengen bölgesi için vize zorunluluğundan kurtuldu. Karar planlandığı gibi 1 Ocak'ta yürürlüğe girdi. Kosova vatandaşlarının özel prosedürler olmadan seyahat edebileceği ülkelerin listesi nihayet İspanya'yı da kapsayacak şekilde genişletildi; İspanya Dışişleri Bakanlığı, beklendiği gibi, bunun hiçbir şekilde Kosova'nın Madrid tarafından tanınması anlamına gelmediğini vurguladı.

Ardından Kosova Cumhurbaşkanı Vjosa Osmani Vatikan'ı ziyaret etti ve Papa ile görüşmesinin ardından Kosova'nın Vatikan'daki diplomatik misyonunu açacağını duyurdu.

Bu arada, 75 milyon dolar değerindeki Amerikan Javelin tanksavar füzelerinin Kosova'ya satıldığı açıklandı. Bu, Batı Balkanlar'da olayların gidişatını değiştiren ve Amerika'nın son yıllardaki (çeşitli biçimlerde ortaya konan) performansının "tek boyutluluğunu" sorgulayan, son derece güvenlikli ama aynı zamanda diplomatik öneme sahip bir olaydır. Vucic'in Sırbistan'ına verilen olağanüstü desteğe dayanıyor.

Daha önce, birkaç yıllık gecikmenin ardından Kosova araba plakaları Sırbistan'da yasal hale gelmişti.

Pek çok yorumcu, Aleksandar Vučić'in "ani" kararını, olağanüstü seçimlerin son derece şüpheli sonuçları ve siyasi durum sonrasında taviz verme ihtiyacı olarak yorumladı.

Rusya tarafı ile Amerikan tarafı arasında denge kurmak Sırbistan cumhurbaşkanının istese de değiştiremeyeceği eski bir taktiğidir.

Onun için, ABD'deki seçim yılında ve Avrupalıların en yakın müttefiki Viktor Orban'ın ciddi sorunları varken, kurtuluş formülü Donald Trump'ın Beyaz Saray'a dönüşü olacaktır.

Bu nedenle manevra alanı son derece daraldı ve bu karta indirgendi çünkü Vucic'in, rakibinin bariz eksikliklerine ve zayıflıklarına rağmen mevcut durumda iyi bir çözümü yok.

Resmi Berlin ve Londra'nın tepkileri işlerin değiştiğini gösterdi. Sırbistan'ın bölgedeki rolü ve politikası, Sırbistan'ın pek çok komşusunun yıllardır beklediği mesajları nihayet aldı.

Sırbistan, Bosna Hersek ve Karadağ'dan, Kosova ile yaşanan kalıcı gerilimlere kadar tüm Batı Balkan krizlerinin ortak paydasıdır. Azaltma politikasının etkisiz olduğu kanıtlandı. Bu aynı zamanda Washington ile Brüksel arasında Batı Balkanlar konusunda daha az konuşulan ve hakkında daha az yazılan kavramsal ve siyasi anlaşmazlıkların yaşandığı bir döneme de işaret ediyordu.

Spajiç hükümetinin ilan edilen Avrupa yönelimi, yalnızca Bakan Krapoviç'in açıklamaları ve meslektaşı Dışişleri Bakanı İvanoviç'in anma plaketi metnindeki pozisyonlarının "rasyonelleştirilmesi" nedeniyle değil, Karadağ devletinin ve yetkililerinin mevcut durumu. Şu anki durumda Karadağ'da egemen, Batı yanlısı ve Avrupa yanlısı bir siyasetin şansı zayıf. Dolayısıyla Hırvatistan'la iletişim Vucic'in Sırbistan'ının tutumuna da bağlı olacak.

Rusya'nın Ukrayna'ya yönelik suç niteliğindeki saldırganlığı bölgemize herkes için trajik ama görünür ve net bir şekilde yardım etmeseydi işler daha da kötü olurdu. Bu geçici ihtiyatlılığa rağmen Sırbistan batılı ülkelerdeki "tercihli statüsünü" korudu.

Sebebi tahmin edilebilir: Ukrayna'ya dolaylı kanallardan mühimmat ve silah sevkiyatı Vucic'i kurtardı, yani "hükümdarlığını" uzattı.

Ayrıca şunu da unutmamak gerekir ki, Sırp siyasi sahnesindeki siyasi "israf" nedeniyle Vučić, başta Washington olmak üzere pek çok kişi tarafından Belgrad'da geçerli tek seçenek olarak görülüyor. Durum gerçekten orijinal: Sırp "istikrar demokrasisi" kendi çevresinde istikrarsızlığa neden oluyor.

Batı'dan gelen son mesajlar şimdilik resmi Belgrad'a yönelik söylemde bir değişiklik olarak yorumlanabilir. Bu değişikliğin önemi hafife alınmamalıdır. Bu, bir bütün olarak bölgeye yönelik daha önceki politikanın, yani etkileri açısından yanlış olduğu, çünkü esas olarak Belgrad'la ilişkilere dayandığı yönündeki anlayışın olgunlaştığının bir göstergesi. Bosna Hersek'te ihmal edilen sorunlar ve Karadağ'daki krizin derinleşmesi, Kosova ile somut çözümün uzatılması, yalnızca Avrupa ve Avrupa-Atlantik gündemini yani ittifakı değil, aynı zamanda çözümlerin etkinliğini de sorguluyor. Rusya'nın kötü niyetli etkisine karşı savaş.

Avrupa başkentlerinden gelen yeni retoriğin boyutunu değerlendirmek ve yeni Amerikan yaklaşımının sonuçlarını (veya daha doğrusu Amerika'nın bölgeyle ilişkisindeki bazı yeni anları) analiz etmek zaman alacak. Resmi Belgrad ile somut önlemlerin takip edeceği net profilli bir iletişimi sürdürmezsek, statükoya ihtiyacı olan Vucic dışında Kremlin'in istek ve hedeflerine en iyi şekilde yanıt veren kötü atalet devam edecek.

Bu nedenle Batı Balkanlar'la ilişkiler aslında Washington-Brüksel sinerjisinin verimliliği ve etkinliğinin bir testidir, ama aynı zamanda Ukrayna'ya yönelik saldırı sırasında ve sonrasında Rusya ile karmaşık ilişkinin görünür bir parçasıdır.

Bu süre zarfında, Bosna-Hersek'te bile - 9 Ocak'ın defalarca anayasaya aykırı olarak kutlanması, kalıcı kriz, işlevsiz devlet yapısı ve en hafif ifadeyle Yüksek Temsilcinin tartışmalı eylemleri - ve ayrıca
Karadağ'da da Vucic'in Sırbistan'daki dövmesi en belirgin olanıdır.

Karadağ'ın siyasi ve genel krizi her geçen gün yeni unsurlara ve bozulmalara neden oluyor. Morinje'deki savaş kampındaki anıt plaket ve kaçınılmaz olarak eğitim gemisi "Jadran" hakkında Hırvatistan'la yakın zamanda yaşanan - hiç de tesadüfi olmayan - sert sözler, bunun siyasi ve ideolojik sonuçlarından biri. Ağustos sonrası Karadağ'daki yetkililerin Belgrad'daki rejime bağımlılığı.