ÖMER SEYFETTİN

Kaşağı, Falaka, Bomba, Harem, Kızıl Elma, Yalnız Efe, Ferman, Yüksek Ökçeler, Beyaz Lale, Pembe İncili Kaftan, Başını Vermeyen Şehit, Topuz, Primo Türk Çocuğu, Diyet...adlı hikayeleri ve yazarını biliyor musunuz?

Türk edebiyatının öncülerinden...
Ziya Gökalp'in etkilendiği ve beğendiği Ömer Seyfettin...
Türkçe'de sadeleşme yi isteyen ve Türkçülük akımı na öncülük eden Ömer Seyfettin...
"Madem ki, Türk'üz, o halde bir Türk gibi görünür, bir Türk gibi düşünür, bir Türk gibi duyarız ve bir Türk gibi yazarız." diyen Ömer Seyfettin...
Ulu Önder Atatürk'ün de masasından kitaplarını ayırmadığı ve büyük bir keyifle okuduğu Ömer Seyfettin...

11 Mart 1884 yılında Gönen'de dünyaya gelen Ömer Seyfettin, babası gibi asker olmak ister ve askeri okullarda okur...
1909'da Selanik'te 3.Ordu'da görev yapar. Bu sırada Balkanlar'daki çetelerin Türk düşmanlığına, yaptıkları zulümlere şahit olur; Bomba, Beyaz Lale, Tuhaf Bir Zulüm gibi hikayelerini o zulümlerden, işkencelerden ve tecavüzlerden etkilenerek yazar...
1910'da Ziya Gökalp'in isteği ile askerlikten ayrılır ve öğretmenlik yapar...
Ancak 1911'de tekrar askere alınır ve Garp Ordusu 39. Alay 3. Tabur emrinde Sırp ve Yunan cephelerinde savaşır. Yanya kuşatmasında ise Yunanlılar'a esir düşer. Atina'daki Nafilyon kasabasında 10 ay esir olarak kalır. 1913'te esareti bitince İstanbul'a gelir. Enver Paşa'nın 23 Ocak 1913'te gerçekleştirdiği Bab-ı Ali Baskını'na katılır. Askerlikten ikinci kez ayrılarak öğretmenlik ve yazarlığa devam eder. 1914'te Kabataş Lisesi'nde öğretmenliğe başlar.
1915'te Calibe Hanım ile evlenir, 1918 yılında da boşanır...
Kadıköy civarında kiralık evinde yalnız yaşayan Ömer Seyfettin, şeker hastalığına yakalanır, ama bunu ne kendisi ne de doktorları bilir... 
Yanlış tedavi yüzünden, 23 Şubat 1920'de  Ömer Seyfettin yatağa düşer...
Onunla tek ilgilenen ise yakın arkadaşı Ali Canip'tir...
4 Mart'ta Haydarpaşa Hastanesi'ne kaldırılır...
Veeee 6 Mart 1920...
Türk edebiyatına onlarca eser kazandıran, yüzlerce öğrenci yetiştiren, cepheden cepheye koşan ve esir düşen Ömer Seyfettin, daha 36 yaşında iken bu dünyaya veda eder...

İşte asıl dram da bundan sonra başlar...
Kimse tanımaz Ömer Seyfettin'i...
Cenazesini almaya gelen de yok, sahip çıkan da...
Ferman'ın yazarı için hastane yönetimi çok acıklı bir ferman çıkarır...
KADAVRA yapılmasına karar verilir...
Hastanenin bütün doktorları, öğrencileri toplanır...
Ömer Seyfettin'in cesedi getirilir ve bir masaya uzatılır boylu boyunca...
Hastanenin Sivaslı hademesi, üzerine önlüğü geçirir, eline neşteri alır ve göğsünü baştan başa yarar...
İşte o an fotoğraflanır...
Ertesi gün fotoğraf gazetelerde yayınlanınca Diyet'in, Kaşağı'nın, İncili Kaftan'ın ve daha onlarca hikayenin yazarını tanıyanlar hastaneye koşarlar...
Ama;
Başını Vermeyen Şehit'in yazarı Ömer Seyfettin, başını da vermiştir artık. Hastanenin hademesi, Ömer Seyfettin'in kafasını da kesmiştir...
Tuhaf Bir Zulüm'ün yazarını tanıyanlar hastaneye vardığında Ömer Seyfettin'in kafasız bedenini zor kurtarırlar...
Ertesi gün cenazesi arkadaşları ve tanıyanlarca Kadıköy Kuşdili'nde Mahmud Baba haziresinde toprağa verilir...
Kaderin cilvesi işte, yaşarken olduğu gibi şanssızlıklar ölünce de yakasını bırakmaz... 
23 Ağustos 1939'da Mahmud Baba Mezarlığı'ndan yol geçeceği ve garaj yapılacağı gerekçesiyle kabri açılır, kemikleri toplanır ve Zincirlikuyu Mezarlığı'na nakledilir...
İşte şimdi hikayesine ismini verdiği Yalnız Efe gibi yatıyor Zincirlikuyu Mezarlığı'nda...
Ben Halis Güler, kabrini ziyaret ettim ve ruhuna bir Fatiha okudum...
Allahım, makamını cennet eylesin...
Eveeet değerli dostlar; Türkçülük akımının öncüsü, hikayeleri ile büyüdüğümüz, Türk edebiyatının büyük ustası, sadeleşmiş Türkçe'nin piri Ömer Seyfettin'in hazin, bir o kadar da düşündürücü hikayesi böyle...

TOYŞAD