Bugün, 26 Aralık 2025 Cuma
14238,11%0,08
42,84% 0,04
50,46% 0,18
6214,81% 0,72
9986,60% 0,00
Ukraynalı Marina Ashfina ve eşinin hikayesini dinlemek için Donetsk’te bir araya geldik. Kendisi 28, eşi Pavel Fyodoroviç Ashifin de 31 yaşında. Pavel, Donetsk Halk Cumhuriyeti’nin Mariupol şehrine yakın bir mesafede, Deniz Kuvvetleri’ne bağlı bir taburda görevliydi. 24 Şubat’ta Ukrayna ordusu onu Mariupol şehrindeki İliça Demir Santraline yolladı. Pavel, silah arkadaşlarıyla birlikte İliça Demir Santrali’nde Rus ordusunun kuşatmasından dolayı teslim oluyor. Eşine günlerdir ulaşamayan Marina bir gün, sosyal medyada Ukraynalı askerlerin teslim oldukları anların paylaşıldığı fotoğraflara bakarken Pavel’i görüyor. Marina, yaptığı araştırma sonrası, teslim olan Ukraynalı askerlerin Donetsk’te bulunan Yelenovka şehrindeki hapishaneye götürüldüğünü öğreniyor.
Ukraynalı yetkililerle eşi için iletişime geçtiğini söyleyen Marina, “Eşimin esir takas listesinde olup olmadığını, sağlık durumunun nasıl olduğunu, hangi şartlarda kaldığını sordum. Fakat Ukraynalı yetkililer eşimle ilgili hiçbir bilgiye sahip olmadıklarını ve onu ‘kayıp’ olarak nitelendirdiklerini söylediler.” ifadelerini kullandı. Marina açıkça Ukraynalı yetkililerin bu konuyla ilgilenmediğini vurguladı. Kiev yetkililerinin neden kendisiyle ilgilenmediklerini ve bu konuda bir taleplerinin olup olmadığını sorduğumda Marina’nın yanıtı şu oldu:
“Eşimin esir takası listesinde olup olmadığını sorduğumda ya da o listeye konmasını istediğimde benden bir para talepleri olmadı. Fakat birçok aile bana Ukraynalı yetkililerin hem konuyla ilgilenmek hem de takas listesine koymak için para istediklerini söyledi.”
Peki esirler Ukrayna’ya geri teslim edildiğine onlara ne oluyor? Marina, esir takası ile Ukrayna’ya teslim edilen askerlerin 1 aylık bir kontrolden geçtiğini ve sağlık durumlarına bakıldığını belirtti. Eğer vücutlarında ağır bir hasar yoksa esir askerler tekrardan cepheye gönderilidiğini söyleyen Marina, “Birçok asker ve aileleri bu durumdan dolayı esir takasını istemiyor.” dedi.
Marinai İliça Demir Santrali’nde teslim olan tüm taburun Ukrayna yönetimi tarafından hain ilan edildiğini söyledi. Ve biz de yakınları o taburda olan aileler olarak bir toplantı düzenlemeye karar verdik. İlk başlarda Ukrayna yönetimi bize baskı uygulamadı. Fakat yaratığımız hareket büyümeye başlayınca, Ukrayna yönetimi bize ciddi şekilde baskı uygulamaya başladı. Artık Ukrayna yönetiminden herhangi bir şekilde yardım alamayacağımızı anladık. İliça Demir Santrali’nde Rus ordusuna 260’dan fazla kişi teslim olduğunu söyleyen Marina, “Fakat Ukrayna yönetimi esir takası için yaklaşık 30 kişiyi listeye koydu. Ve en son esir takası 11 ay önce yapıldı.” ifadelerini kullandı.
Ukrayna yönetiminin konuya ilgisiz olması sebebiyle Marina, eşine ancak Rus yönetimine başvurarak kavuşabileceğini düşünüyordu. Marina Rus yöneticilerle iletişime geçme sürecini şöyle anlattı: “Rusya’dan başka kimsenin yardım edtmyeceğini anladık. Ben Donetskliyim. Donetsk’e gelip buradaki Rus yöneticilerle görüşmekten korkmadım. Çünkü eşimin 10-15 sene kadar hapishanede kalmasını göze alamazdım. Donetsk’teki yetkililer benimle ilgilendi. İlk başta eşimin serbest bırakılmasıyla ilgili herhangi bir söz vermediler fakat ‘Eğer herhangi bir suça karışmamışsa’ serbest bırakabileceklerini söylediler. İlk olarak 2022 Temmuz ayında Donetsk’li yetkililerle iletişime geçtim. Soruşturma ve incelemelerin ardından eşimin herhangi bir suça karışmadığı tespit edildi. 1 Kasım 2022’de de serbest bırakıldı.”
Marina, Ukrayna yönetiminin bu çabayı perdelediğini vurguladı. Eşinin serbest bırakılması Rus basınında ise geniş yer aldı. Telegram kanallarında paylaşıldı ve milyonlarca insan bu olayı öğrendi. Marina, “Bunu gören Ukraynalı esirlerin aileleri benimle iletişime geçti. Çünkü yakınlarının bir şekilde serbest bırakılabileceğini gördüler. Ben de Rus yetkililerle iletişime geçerek bu konuda yardımcı oldum. Kiev yönetimi ise bu konu hakkına konuşulmasını yasakladı.” ifadelerini kullandı.
Ukrayna ordusu, Ukraynalı esirlerin Donetsk’te tutulduğu Yelenkova hapishanesini 29 Temmuz 2022’de ABD yapımı HIMARS füzeleriyle vurdu. Saldırıda ölenlerin sayısı 53 kişi öldü 75 kişi de yaralandı. Toplamda 193 esir hapishanede tutuluyordu. Marina, o sırada eşi Pavel’in mutfak bölümünde olduğunu ve saldırıdan şans eseri kurtulduğunu belirtti.
Saldırıdan sonra açıklama yapan hapishane yönetimi, “Suçlu Kiev rejimi, teslim olan Ukraynalı askerleri, teslim olmak isteyenleri caydırmak ve savaştırmak için kasıtlı olarak ortadan kaldırıyor." ifadelerini kullandı. Olayı anlatan Marina, eşinin o sırada mutfak bölümünde olduğunu ve şans eseri saldırıdan kurtulduğunu aktardı. Bu olaydan sonra eşi ve Marina’nın tamamıyla Ukrayna’ya karşı öfkesi artmış.
Pavel Fyodoroviç Ashifin’in birliği 36. Tugayının 501. Denizci Taburuydu. Pavel, Rus basınına verdiği bir röportajda, hayatını Zelenskiy’nin iktidara geldiği dönemin öncesi ve sonrası olarak ikiye ayırdığını belirtti. Çok fazla borcu olan Pavel, askerlerin yüksek maaşlar aldığını öğrenince Ukrayna ordusu ile bir sözleşme imzalıyor. Ordudayken eşi Marina ile tanışıyor. Mariupol’deki demir santraline gönderilen Pavel süreci şöyle anlatıyor:
"Verilen emirle santrale gönderildik. Orada binalar vardı, içlerinde de sığınaklar. Binaların karşısında da tüm üretimin yapıldığı hangarlar var. Biz de ekipmanları bu hangarlara yerleştirdik. Rus ordusu tarafından kuşatıldık. Yalnızca ama yalnızca ‘kahvaltılarla’ beslendik. Bize yardım geleceğini söylediler. Fakat aç kalmaya başladık.
Teslim oldukları gün sabah saat 5'te, sorumlu yardımcı Konstantin’in askerlere bize "Savaş esiri olarak teslim olacağız" dediğini aktaran Pavel “Ellerimiz havada bir kol halinde yürüyerek teslim olduk.” ifadelerini kullandı. 265 askerin teslim olduğunu aktaran Pavel, yakalandığında karnının doyurulduğunu ve Rusların kendisine iyi davranmasına şaşırdığını belirtti.
“Başka bir ülke tarafından yönetilen bir ülkede yaşamak istemiyorum.” diyen Pavel “Geri dönmek istemediğim gerçeğini saklamadım. Bazı Ukraynalı askerler de beni destekledi.” şeklinde konuştu.
Pavel, yaşanan olaylardan sonra Ukrayna’ya teslim olmayı reddetti. Pavel önce büyükannesinin yaşadığı memleketi Zaporojiye’deki Berdyansk şehrine gitmeye karar verdi. Ardından eşi Marina ile birlikte Moskova’ya yerleşti.
Yorum Ekle
