Azerbaycan, Batı'nın emirlerini yerine getiren Ermenistan'ın "kaprisleriyle" vakit kaybetmeyecek, bu nedenle alternatif seçeneklere öncelik vermeye başladı... Bakü Paşinyan'ın resmi makamına "bölge kapılarını" kapatarak Güney Kafkasya'nın jeopolitik, jeoekonomik ve jeostratejik projelerini Ermenistan'dan bypass ederek uygulamaya karar verdi...

Güney Kafkasya jeopolitik, jeoekonomik ve jeostratejik projeler için en cazip yer olmaya başladı. Şu anda dünyadaki pek çok siyasi ve ekonomik irade merkezinin ana dikkatinin bu bölgeye odaklandığı görülüyor. Muhtemelen Güney Kafkasya'nın bölgesel projelere dair vaat ettiği parlak beklentiler dünyadaki birçok insanı cezbetmektedir. Dolayısıyla uluslararası politik-ekonomik irade merkezlerinin çoğu bu perspektiflerden kendilerine en karlı payı kapma hevesindedir.

Güney Kafkasya'nın şu anda öncelikle uluslararası ulaşım ve iletişim hatları açısından önemli bir merkez olma potansiyeliyle dikkat çektiğini de belirtmek gerekir. Özellikle bu bölgenin Avrupa ile Asya'yı birleştirme ihtimali, her yıl büyük mali ciro öngörülerini güçlendiriyor. Bazı iddialara göre bu tahminler yüz milyonlarca dolarlık mali hesaplamalar içeriyor. Yıllık ekonomik ve ticari dilimlerden ortaya çıkacak mali cironun 500 milyar ile bir trilyon dolar arasında değişebileceği göz ardı edilmiyor.

Görüldüğü gibi Güney Kafkasya şu anda dünya ekonomisinin en büyük “parçalarından” biri olma potansiyeline sahiptir. Bu açıdan bakıldığında yakın gelecekte bu bölgenin hızla değişerek gelişme aşamasına gireceğine kesinlikle şüphe yoktur. Güney Kafkasya'nın kalkınma perspektiflerinin önündeki en büyük engel olan "Karabağ sorunu", zaten jeo-ekonomik projelerin önünü açmıştır. Güney Kafkasya'ya yönelik yürütülen amansız mücadelenin bu bölgeyi neden "nifak"a çevirdiğinin nedenleri artık daha iyi anlaşılıyor.

Elbette Zengezur koridoru sadece Azerbaycan'ın değil, genel olarak Güney Kafkasya'nın gelecekteki kalkınma beklentileri açısından "anahtar jeo-ekonomik proje" olarak öne çıktı. Yani bu bölgenin Avrupa ile Asya arasında doğrudan ulaşım ve iletişim yolu haline gelebilmesi için Zengezur koridorunun bir şekilde hayata geçirilmesi temel şarttır. Ve bu koridor için alternatif seçeneklerin zaten kaçınılmaz olduğu anlaşılmaktadır.

Gerçek şu ki, resmi Erivan, en çok ilgi duyduğu Zangezur koridorunun yalnızca Ermenistan'ın kontrolüne açılmasını kabul ediyor. Resmi Bakü, Fransa ve Avrupa Birliği'nin tam kontrolü altında bulunan Ermenistan'a böyle bir şans vermekten uzaktır. Üstelik Kremlin, Zengezur koridorunun Ermenistan'ın değil Rusya'nın kontrolünde olmasını hedefliyor, dolayısıyla Azerbaycan'ın konumuna daha yakın. Bu da Ermenistan'ı zor durumda bırakabilecek önemli bir noktadır.

ABD, Fransa ve Avrupa Birliği'nin Güney Kafkasya'ya yerleşme girişimlerine Ermenistan yüzünden Azerbaycan, Türkiye ve Rusya'nın yanı sıra dolaylı olarak İran'ın da karşı çıkmak zorunda kaldığı anlaşılıyor. Adı geçen devletler, Zengezur Koridoru da dahil olmak üzere jeopolitik, jeoekonomik ve jeostratejik projelerin bu bölgeyle hiçbir ilgisi olmayan uluslararası güçlerin kontrolüne devredilmesine direnme kararlılığındadır. Bu da Ermenistan için çok büyük bir tehlikeyi vaat ediyor.

İlginçtir ki Azerbaycan, Batı'nın emirlerini yerine getiren Ermenistan'ın "kaprisleri" ile vakit kaybetmeye niyetli değil. Bu nedenle resmi Bakü alternatif seçenekleri tercih etmeye başladı. Böylece Azerbaycan ve İran, Zengezur koridorunun işlevlerini yerine getirecek güzergahın başlatılması konusunda prensipte anlaşmaya vardı. Yani resmi Bakü, yeni rotanın Ermenistan'ı bypass ederek hayata geçirilmesi planlarını uygulamaya başladı.

Batı'nın izni olmadan özgür kararlar alamayan Ermenistan'ın konumu nedeniyle Zengezur koridoruna olan ilgisini kaybetmek üzere olduğu anlaşılıyor. Bu, mevcut durumda Ermenistan'a ancak ezici bir darbe indirebilir. Çünkü büyük umutlar vaat eden bu kadar büyük bir projenin dışında bırakılırsa Ermenistan önemli bir mali kaynaktan mahrum kalacak. Ve sonuç olarak Ermenistan, Bakü-Ceyhan ana boru hattı da dahil olmak üzere katılım dışında kaldığı jeoekonomik projelerle ilgili kayıplarını tekrarlayacak.

Bütün bunlar, Batı etkisi altındaki Ermenistan'ın ablukadan çıkma fırsatlarını kullanmak yerine kendisini daha da yalnız bir duruma soktuğu anlamına geliyor. Azerbaycan bundan neredeyse hiçbir şey kaybetmeyecektir. Yani Zengezur koridoru Ermenistan toprakları üzerinden gerçekleştirilseydi bu güzergahın uzunluğu 42 kilometre olacaktı. Artık İran toprakları üzerinden inşa edilecek ulaşım ve iletişim hattının uzunluğu 50 kilometreye yakın olacak. Yani resmi Bakü için ortaya çıkacak fark yaklaşık 8 kilometre ile sınırlı. Bu da Azerbaycan'ın değil, Ermenistan'ın tarihi ekonomik sorunu haline gelebilir.

Elbette resmi Erivan, Azerbaycan'ın alternatif bir seçenek başlatmasından ciddi şekilde endişe duyuyor. Bu nedenle Başbakan Nikol Paşinyan, durumu düzeltmek için "dünyanın bölgesel merkezi" dediği gerçekçi olmayan bir projeyle gündeme geldi. İddiasına göre Kuzey-Güney ve Doğu-Batı rotaları Ermenistan topraklarından geçerse bu, dünya ekonomisi için en karlı seçenek olabilir. Ancak mevcut durumda Ermenistan Başbakanı'nın bu hayali projesine ilgi gösterilmesi hiç de inandırıcı değil.

Çünkü Ermenistan karar alıcılar arasında yer almıyor. Mevcut durumda, resmi Erivan, davranışıyla Ermenistan'ı en umut verici jeo-ekonomik projeden dışlamak üzeredir. Böyle devam ederse, yakın gelecekte Ermenistan "dünyanın bölgesel merkezi"ni bir kenara bırakıp Zengezur Koridoru'nun Bakü'nün resmi şartları çerçevesinde hayata geçirilmesi için Azerbaycan'a yalvarmak zorunda kalabilir.

Elchin KHALIDBEYLI,