Siz benim bir gözümü kör edin…

Misal bu ya;

Zamanın birisinde padişah ferman çıkartarak “halkıma duyurun, içlerinden seçeceğim bir vatandaşıma, soracağım bir soruya vereceği cevap üzerine, bizden ne diler ise dilesin verilecektir” diye tellallar ile duyuru yaptırmış ve şans bu ya, Erzurum diyarından bizim gardaşlardan birisine isabet etmiş. 

Saraya çağrılan gardaşımız padişahın karşısında el pençe divan dururken, içinden de sorulacak soruya cevap verebilmek için dua üzerine dua ederek, Allah’tan yardım dilemekteymiş.  

Bir müddet karşısındaki vatandaşını süzen Padişah, daha fazla bekletmeden;

-Var git sarayımda bu gece misafirimsin. Bu gece dilediğini ye – iç. Dilediğin oda da yat, gönlünden geçeni de yap. Ve yarın sabah yanıma geldiğinde bana bir cevap vereceksin. Bu vereceğin cevap karşısında, sen ne ister isen sana verilecek ama sana bir verilenden komşuna bir fazlası, yani iki verilecek bilesin. Sorum aynen şudur; kendin için benden ne dileyeceksin?

Demiş.

Bizim gardaş, kara kara düşünmeye başlamış; “he ola ben şimdi padişahımdan bir teneke altın istesem, Memmede iki teneke verecekler. Ben bir saray istesem Memmede iki saray verecekler. Ben bin dönüm tarla istesem, Memmede iki bin dönüm tarla verecekler diye sabaha kadar her hangi bir şey yemeden ve içmeden düşünüp, hesap yapıp durmuş.

Sabah olup vakit geldiğinde bizimkinin gözleri kan çanağı olmuş bir vaziyette huzura alınmış.

Padişah vatandaşının gözlerine bakarak;

-Belli ki gece rahat edememişsin? Hayırdır sorduğumuz sualin cevabını bulabildin mi? Kendin için ne istiyorsun? Diye sormuş.

Bizimki bir müddet sessiz kaldıktan sonra başını yerden kaldırmadan, bütün masumiyetini de takınarak padişahım çok yaşa, diye söze başlamış. 

-Siz padişahım ben acizden daha iyi bilirsinizi ki, benim bulunduğum memleket; gözlerden ırak ve sadece güçlülerin sözünün geçtiği bir yerdir. Gücü olmayanın her hangi bir hükmünün olmadığı yerde, ben kendi ellerimle veya kendi düşüncelerimle bir güçlü daha ortaya çıkaramam. Kendi kendime benden daha güçlü birisinin hem de yanı başımda ki komşumun benden bir adım ilerde olmasını istemem, o yüzden bu kararı alırken gerçekten çok düşündüm ve zorda olsa böylesine bir karar aldım.

-Padişahım benim gözümün birisini kör edin demiş… 

Her ne kadar bu olay masal olarak anlatılsa da, her ne kadar bu örnek sadece Erzurum için veya isim olarak başka bir ilimiz için verilen bir örnek olarak görünse de, maalesef bütün Türkiye için geçerli, bütün insanların yaşamış olduğu alanlar için geçerli bir örnek olarak karşımıza çok rahat olarak çıkmaktadır.

İçerisinde bulunduğumuz hassas durumun farkına varmadan, sadece ve sadece kendi menfaatlerini ortaya koyan ve kendi çıkarları için çalışan bizler, her ne kadar komşumuzun veya akrabalarımızın iki gözünün birden kör olmasına sebebiyet vermesek de, belki de o kadar veya ondan daha beter duruma düşürecek hamleler atmaktan da hiçbir zaman çekinmemişizdir. 

Şu anda yaşanan ve hiç birimizin farkında olmadığı durumumuz, aynen bu şekildedir.

Kapı komşumuzun veya akrabalarımızın açlığından veya tokluğundan haberimiz olmadan yaşayan bizler; kendi menfaatlerimiz için, kendi nefsi arzularımız için,  kendi öz kardeşimizi dahi harcayacak duruma geldiğimizin farkına ancak ve ancak başımıza bir felaket geldiğinde varacağımızın bilincinde miyiz acaba?

Kendi satışlarımızda sınır tanımayan bizler, hak ve hukuk aklımıza gelmeyen bizler; başkalarının satışlarındaki farklılıklara karşılık söylemediğimizi bırakmazken, ne kadar samimi olduğumuzun hesabını yapmayız değil mi?

Çok basit bir örnek vereyim. 

Bu şehirde şu anda 10 bin tl den aşağı kiralanacak ev bulunamazken, gerçek manada bu şehirde 5 bin tl lik dahi değer edecek evin olmadığı gerçeği hiç birimizi rahatsız etmez değil mi?

Çok rahat bir şekilde kaçak kullandığımız suyla abdest alıp namaza duran birilerimizin ahlak anlaşışına göre normal olan bu ve benzeri durumların müsebbipleri, kendi ellerimizle güçlendirdiğimiz bir grup değil midir?

Kendi komşusuna, akrabasına dahi “ne hali varsa görsün, kimin umurunda” dedikten sonra hayatlarına devam edenlerin insanlığını sorgulamak kimin haddinedir ki?

Değerinin on katı, yirmi katı bir bedel ile ihtiyaç sahibine satılan bir malın veya hizmetin, çok kısa bir zaman sonrasında intikal edeceğimiz öte dünyada neye yarayacağını idrak edememenin suçlusu ve vebali kesinlikle ve kesinlikle arkasında namaz kıldığımız ve karşısında hürmet gösterdiğimiz öğretmenlerimizin, imamlarımızındır… 

Her namaza gittiğimizde bizlere bu durumların vahametini anlatmaktan kaçınan ve güncelliğini yitiren konularla günü geçiştirerek, sınıftan içeri girdiği andan itibaren sadece kendi dersine ve konusuna odaklanarak ders saatini geçiştirmeye gayret gösteren  “adam sende bana ne” zihniyeti yaşayan bu değerlerimizin, Mahkeme-i Kübra da ne bahane uyduracaklarını inanın çok merak ediyorum. 

 Bugün gelinen noktada, tıpkı bizlerden önceki kavimlerin yaşadığı felaketlere her an için hazırlıklı olmamızın gerektiğinin altını üzülerek belirtmek isterim.

Nereden mi bu kanıya vardık?

Toplu taşıma araçlarında çocukların oturduğu ve yaşlı büyüklerin ayakta yolculuk ettiği bir ortamda, bu duruma sessiz kalıp aptala yatan yanı başlarındaki ebeveynlerin hesaba çekilmeyeceği zannı yetmiyor mu? 

5-6 bin lira değerinde ki evine kira bedeli olarak 10 bin ve daha fazlasını isteyerek ve yetmezmiş gibi depozito bedeli denilen saçma sapan ve sadece menfaate dayalı bir zihniyetin uydurduğu ve kesinlikle haram olan bir paranın talep edilmesi, sırf kendi komisyonları artsın diye piyasada fiyat artışlarını tetikleyen bilinçsiz ve eğitimsiz bir şekilde her köşe başını tutmuş olarak türeyen, kontrolsüz ve denetimsiz, sözde “emlakçı” adı altındaki haksız kazanç sahiplerinin, bu ülkeye ve bu halka verdiği zararın yarınlara aksettireceği ekonomik kaybın zannı yetmiyor mu? 

Ve hatta çok üzücüdür ki; ev sahiplerinin bazılarının da bu olaya tevessül ederek, kendilerine yaptırmış oldukları afişlerle emlakçılığa soyundukları ve oturdukları yerden bu şekilde haksız kazanç elde ettikleri gerçeğini kamu ne zaman görür bilemeyiz…

Daha bir hafta öncesi Ramazan ayında raflarda yerini en az 100 tl gibi rakamlarla ve daha fazla fiyata bir rakamlarla koruyan yumurtanın, bugünlerde geldiği fiyat sadece ve sadece “Allah’a havale” edilecek bir durumdan başkası değil de nedir?   

Ramazan ayında tüketimi bahane ederek zam yapan zihniyetin; bayram geldiğinde veya okul dönemlerinde ulaştırmaya ve bilet fiyatlarına zam yapan zihniyetin, maaş artış zamları döneminde etiket değiştirerek raf fiyatlarına artı bir zam yapan zihniyetin, düğün mevsimine ve tayin dönemine denk gelen bir zaman diliminde ev kiralarına zam yapmasından daha normal olan ne olabilir ki?

Boş evlerini kiraya vermeden bekletip düğün mevsimi ve tayin mevsiminde daha fazla kiraya veririm düşüncesinde olanları hiç yazma gereğini bile duymuyorum.    

Uzun lafın kısası bütün bunları görmeyen veya umursamayan padişahım, sen çok yaşa; 

Siz iyisi mi benim iki gözümü birden kör ettirin…